ตัวกรองผลการค้นหา
พินอบพิเทา
หมายถึง[พิ-นอบ-] ก. แสดงอาการเคารพนบนอบมาก.
เมื่อยล้า
หมายถึงก. อาการที่เมื่อยมากทำให้เดินเคลื่อนไหวได้ช้าลง.
วันทา
หมายถึงก. ไหว้, แสดงอาการเคารพ. (ป. วนฺท).
ส่อเสียด
หมายถึงก. อาการที่พูดยุยงให้ผู้อื่นแตกแยกกัน.
หน้าเจี๋ยมเจี้ยม
หมายถึงว. วางหน้าไม่สนิท มีอาการเก้อเขิน.
หูดับ
หมายถึงว. อาการของหูที่อื้อไปพักหนึ่งเนื่องจากได้ยินเสียงดังมาก.
แหย
หมายถึง[แหฺย] ว. อาการที่ไม่สู้ใครหรือเก้ออาย.
อี๋,อี๋,อี๋อ๋อ
หมายถึงก. กิริยาที่แสดงอาการเอาอกเอาใจหรือประจบประแจงเป็นต้น.
ตาลุก,ตาลุก,ตาลุกตาชัน
หมายถึง(สำ) ว. อาการที่ตาเบิกกว้างเพราะอยากได้เมื่อเห็นเงินเป็นต้น, แสดงอาการอยากได้เมื่อเห็นเงินเป็นต้น, ตาโต หรือ ตาพอง ก็ว่า.
ปลาบ
หมายถึง[ปฺลาบ] ว. อาการที่รู้สึกแล่นวาบเข้าหัวใจ เช่น เจ็บปลาบ เสียวปลาบ, โดยปริยายใช้เรียกโรคที่มีอาการเช่นนั้น.
กระโชกกระชั้น
หมายถึงว. อาการพูดกระแทกเสียงถี่ ๆ.
กระซี้กระซ้อ
หมายถึงว. อาการที่พูดสนิทชิดเชื้อเพื่อความเสน่หา.