ผลการค้นหา

คำในภาษาไทย บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 149 รายการ

ปี่

หมายถึงน. เครื่องดนตรีประเภทเป่าลมอย่างหนึ่งที่ใช้ลิ้น ตัวปี่หรือเลาปี่มักทำด้วยไม้แก่น เช่น ไม้ชิงชัน ไม้พะยูง มีลักษณะค่อนข้างยาว ป่องตรงกลาง หัวท้ายบานออกเล็กน้อย ภายในเลาปี่เจาะรูกลวงตลอดตั้งแต่หัวจดท้าย มีหลายชนิด เช่น ปี่นอก ปี่ใน ปี่ไฉน ปี่ชวา, ลักษณนามว่า เลา เช่น ปี่ ๒ เลา.

ปีกนก

หมายถึงน. ส่วนของหลังคาที่อยู่ใต้จั่ว.

ปีกหัก

หมายถึง(ปาก) ว. ที่ประสบความผิดหวังหรือพลาดพลั้งอย่างรุนแรงจนหมดกำลัง.

ปีบ

หมายถึงน. ภาชนะทำด้วยสังกะสีเป็นต้น รูปสี่เหลี่ยม สำหรับบรรจุสิ่งของ, ปี๊บ ก็ว่า.

ปีปฏิทิน

หมายถึงน. ระยะเวลาตั้งแต่วันที่ ๑ มกราคมถึงวันที่ ๓๑ ธันวาคม; (กฎ) กำหนดระยะเวลา ๑๒ เดือน เริ่มแต่วันที่ ๑ มกราคม และสิ้นสุดในวันที่ ๓๑ ธันวาคม.

เป่าปี่

หมายถึง(ปาก) ก. สูบฝิ่น; ร้องไห้.

เปีย

หมายถึงน. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ทำด้วยแป้งเป็นชั้น ๆ มีไส้ใน, ขนมเปียะ หรือ ขนมเปี๊ยะ ก็ว่า. (จ.).

เปียกปูน

หมายถึงน. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้าผสมกาบมะพร้าวเผาให้เป็นถ่านบดละเอียด ตั้งไฟกวนกับน้ำตาล กะทิ และน้ำปูนใส เมื่อสุกเทลงใส่ถาด ตัดเป็นชิ้น ๆ ให้เป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านขนานที่มีด้านทั้ง ๔ ยาวเท่ากัน แต่ไม่มีมุมภายในเป็นมุมฉาก โรยด้วยมะพร้าวขูด.

เปียว

หมายถึง(โบ) ก. เป่า เช่น เปียวปี่แก้วเคนผสาร. (ม. คำหลวง มหาราช).

เปี๊ยว

หมายถึงว. เสียงเป่าปากแสดงความพอใจเป็นต้น.

เปีย,เปียะ,เปี๊ยะ

หมายถึงน. ขนมเปีย. (ดู เปีย ๒).

ไม่มีปี่มีกลอง,ไม่มีปี่มีขลุ่ย

หมายถึง(สำ) ก. ไม่มีเค้า เช่น การที่เจ็บนั้นก็ไม่มีปี่มีกลอง. (พระราชหัตถเลขา ร. ๗).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด