ตัวกรองผลการค้นหา
กำเนิด
หมายถึง[กำเหฺนิด] น. การเกิด เช่น บิดามารดาเป็นผู้ให้กำเนิดแก่บุตร, มูลเหตุดั้งเดิม เช่น ตัวหนังสือไทยมีกำเนิดมาอย่างไร. ก. เกิด, มีขึ้น, เป็นขึ้น, เช่น โลกกำเนิดมาจากดวงอาทิตย์.
เกิด
หมายถึงก. เป็นขึ้น, มีขึ้น, กำเนิด; มีขึ้นเป็นขึ้นโดยกะทันหัน เช่น เกิดตายไปเสียก่อนที่จะได้รับมรดก เกิดฝนตกลงมา.
บังเกิด
หมายถึงก. เกิด เช่น บังเกิดอุบัติเหตุ บังเกิดลมพายุ, ทำให้เกิด เช่น แม่บังเกิดเกล้า.
ประสูติ,ประสูติ-
หมายถึง[ปฺระสูด, ปฺระสูติ-] (ราชา) น. การเกิด; การคลอด. ก. เกิด; คลอด. (ส. ปฺรสูติ; ป. ปสูติ).
ลืมตา
หมายถึงก. เปิดกลีบตา, ใช้ตรงข้ามกับ หลับตา; โดยปริยายหมายความว่า เกิด เช่น ตั้งแต่ลืมตาดูโลกก็สบายมาตลอด.
ปิตุภูมิ
หมายถึง[-พูม] น. บ้านเกิด, เมืองเกิด.
ประภพ
หมายถึงน. การเกิดก่อน; แดน, ที่เกิด. (ส. ปฺรภว).
เหตุการณ์
หมายถึงน. เรื่องที่เกิดขึ้น.
เกิดสูรย์
หมายถึง(ปาก) ก. เกิดสุริยุปราคา, มักใช้เข้าคู่กับคำ เกิดจันทร์ เป็น เกิดสูรย์เกิดจันทร์.
ชักเงา
หมายถึงก. ทำให้เกิดเงา. ว. ที่ทำให้เกิดเงา เช่น นํ้ามันชักเงา.
ต้นเหตุ
หมายถึงน. คนหรือสัตว์เป็นต้นที่ทำให้เกิดเหตุเกิดเรื่อง.
สัญชาต,สัญชาต-
หมายถึง[-ชาตะ-, -ชาดตะ-] ว. เกิดเอง เช่น สัญชาตสระ ว่า สระที่เกิดเอง. (ป.).