ค้นเจอ 520 รายการ

ตี

หมายถึงก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง; ทำให้เกิดเสียง เช่น ตีระฆัง; กด, ประทับ, เช่น ตีพิมพ์ ตีตรา; ทำให้เข้ากัน เช่น ตีเกลียวเชือก ตีไข่; กำหนด เช่น ตีราคา; ทิ้งให้เห็น เช่น ตีไพ่; ชักว่าวให้ไปในทิศทางที่ตนต้องการ เช่น ตีว่าวไปทางซ้าย ตีว่าวหนี ตีว่าวแยกกัน. น. วิธีนับเวลาตามประเพณีในเวลากลางคืน หลังเที่ยงคืน ตั้งแต่ ๑ นาฬิกา ถึง ๖ นาฬิกา เรียกว่า ตี ๑ ถึง ตี ๖, แต่ตี ๖ นิยมเรียกว่า ยํ่ารุ่ง.

นาคา

หมายถึง(กลอน) น. งู.

ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่

หมายถึง(สำ) ว. ต่างฝ่ายต่างรู้ความลับของกันและกัน.

หักหาญ

หมายถึงก. หักเอาด้วยความกล้า, หักเอาด้วยอำนาจ.

ปรัก

หมายถึง[ปะหฺรัก] ก. หัก.

ตะยองสะลา

หมายถึงน. งูบ้องตะลา.

ทีฆชาติ

หมายถึงน. งู. (ป.).

สรรปาราติ

หมายถึงครุฑ, ศัตรูแห่งงู

ทับทาง

หมายถึงน. ชื่องูบกบางชนิด เช่น งูสามเหลี่ยม ซึ่งบางครั้งเรียก งูทับทางเหลือง, งูทับสมิงคลา ซึ่งบางครั้งเรียก งูทับทางขาว.

ปะบุก

หมายถึงน. เรียกงูกะปะที่มีสีคลํ้าว่า งูปะบุก.

ตีป่า

หมายถึงก. ตีดะ, ตีไม่เลือก.

เทียรฆชาติ

หมายถึง[-คะชาด] (แบบ) น. งู.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ