ตัวกรองผลการค้นหา
แขยง
หมายถึง[ขะแหฺยง] ก. เกลียดเมื่อได้เห็นหรือถูกต้องสิ่งที่สกปรก น่ารังเกียจ หรือน่าเกลียดน่ากลัว หรือเมื่อนึกถึงสิ่งนั้น, ขยะแขยง ก็ว่า.
หน้าผี
หมายถึงน. หน้าตาอัปลักษณ์น่าเกลียดน่ากลัว.
อุจาด
หมายถึงว. น่าเกลียด, น่าอาย, อย่างที่ไม่ควรทำ.
แสยงขน
หมายถึงก. ขนลุกด้วยความกลัวหรือเกลียดเป็นต้น.
ขยะแขยง
หมายถึง[ขะหฺยะขะแหฺยง] ก. เกลียดเมื่อได้เห็นหรือถูกต้องสิ่งที่สกปรก น่ารังเกียจ หรือน่าเกลียดน่ากลัว หรือเมื่อนึกถึงสิ่งนั้น, แขยง ก็ว่า.
วิรูป
หมายถึงว. น่าเกลียด, พิการ, ไม่น่าดู. (ป., ส.).
จงเกลียดจงชัง
หมายถึงก. ผูกใจเกลียดชังอย่างยิ่ง.
รังเกียจ
หมายถึงก. เกลียดเพราะรู้สึกขยะแขยงหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
สยดแสยง
หมายถึงก. สยดโดยมีอาการขยะแขยงทั้งเกลียดทั้งกลัวตามมาด้วย.
เต็มประดา
หมายถึงว. เต็มทน, เต็มที, เช่น โกรธเต็มประดา เกลียดเต็มประดา.
ขี้หน้า
หมายถึงน. หน้า (ใช้ในความหมั่นไส้ รังเกียจ หรือ ดูหมิ่น) เช่น เกลียดขี้หน้า ขายขี้หน้า.
ยิ้ม
หมายถึงก. แสดงให้ปรากฏว่าชอบใจ เยาะเย้ย หรือเกลียดชัง เป็นต้น ด้วยริมฝีปากและใบหน้า.