ตัวกรองผลการค้นหา
ขี้ตืด
หมายถึง(ปาก) ว. ตระหนี่, ขี้เหนียว ก็ว่า.
ตม
หมายถึงน. ดินเปียกที่เหนียวกว่าเลน.
กระดูก
หมายถึง(ปาก) ว. ตระหนี่, ขี้เหนียว.
หนับ
หมายถึงว. มาก เช่น เหนียวหนับ, มีเสียงดังอย่างดึงของเหนียวจนขาดหรือปล่อย เช่น ดึงหนังสติ๊กดังหนับ.
ขี้ไม่ให้หมากิน
หมายถึง(สำ) ก. ขี้เหนียว, ตระหนี่เหนียวแน่น.
เหนอะ,เหนอะหนะ
หมายถึง[เหฺนอะ-] ว. มีลักษณะเหนียวติดมือ เช่น ข้าวติดมือเหนียวเหนอะหนะ, โดยปริยายหมายถึงอาการที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เหงื่อไหลจนรู้สึกว่าตัวเหนียวเหนอะหนะไปหมด.
เถือ
หมายถึงก. เชือดเฉือนลงไปอย่างแรงด้วยของมีคม เช่น หนังเหนียวเถือไม่เข้า.
มูน
หมายถึงก. เอากะทิเคล้ากับข้าวเหนียวเพื่อให้มัน.
พังผืด
หมายถึงน. เยื่อเหนียวที่ยึดกล้ามเนื้อให้ติดกัน, พั้งผืด ก็ว่า.
มัตติกา
หมายถึงน. ดิน, ดินเหนียว. (ป. มตฺติกา; ส. มฺฤตฺติกา).
รักเช็ด
หมายถึงน. น้ำรักที่เคี่ยวให้งวดและเหนียว ใช้ทาสำหรับปิดทองคำเปลว.
ข้าวปาด
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ขนมชนิดหนึ่ง คล้ายขนมเปียกปูน แต่เหนียวมาก.