ตัวกรองผลการค้นหา
ขาน
หมายถึงก. กล่าว, เรียก, เอ่ย, พูด, ตอบ, เช่น ขานรับ ขานยาม.
เจรจา
หมายถึง[เจนระจา] ก. พูด, พูดจากัน, พูดจากันเป็นทางการ. (ส. จรฺจา).
ปาก
หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ ที่อยู่ในบริเวณปาก เช่น ปากเปื่อย; ขอบช่องแห่งสิ่งต่าง ๆ เช่น ปากหม้อ ปากไห; ต้นทางสำหรับเข้าออก เช่น ปากช่อง ปากตรอก; กลีบดอกกล้วยไม้คล้ายรูปกรวยหรือหลอดที่อยู่ตรงกลางเป็นที่อยู่ของเกสร, กระเป๋า ก็เรียก; ใช้เป็นลักษณนามของสิ่งบางอย่างเช่นแหอวนหรือพยานบุคคล เช่น แหปากหนึ่ง อวน ๒ ปาก พยาน ๓ ปาก. ก. พูด เช่น ดีแต่ปาก.
ภูต,ภูต-
หมายถึง[พูด, พูตะ-] น. ผี, มักใช้เข้าคู่กันเป็น ภูตผี. ว. ซึ่งเกิดแล้ว, ซึ่งเป็นแล้ว. (ป., ส.).
เว้า
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. พูด.
เอิ้น
หมายถึงก. พูด, เรียก, เรียกร้อง, กล่าวถ้อยคำ, อื้น หรือ เอื้อน ก็ว่า.
จำนรรจ์
หมายถึง[-นัน] (กลอน) ก. เจรจา, พูด, กล่าว.
ประภาษ
หมายถึง[ปฺระพาด] ก. ตรัส, บอก, พูด. (ส. ปฺรภาษ; ป. ปภาส).
ภาษ
หมายถึง[พาด] ก. พูด, กล่าว, บอก. (ส.; ป. ภาส).
รับสั่ง
หมายถึง(ราชา) น. คำสั่ง (ใช้แก่เจ้านาย) เช่น มีรับสั่งให้เข้าเฝ้า. ก. พูด, บอก, (ใช้แก่เจ้านาย) เช่น ท่านรับสั่งให้หา.
ละเมอ
หมายถึงก. พูด ทำ หรือแสดงในเวลาหลับ, (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า หลงเพ้อ เช่น เขากลับไปนานแล้ว ยังละเมอว่าเขายังอยู่, มะเมอ ก็ว่า.
วทะ
หมายถึง[วะ-] น. คำพูด. ก. พูด, กล่าว. (ป.).