ตัวกรองผลการค้นหา
หันข้าง
หมายถึงก. ผินด้านข้างให้เพราะงอนหรือไม่พอใจเป็นต้น.
หันหน้า
หมายถึง(สำ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.
หันหลังชนกัน
หมายถึง(สำ) ก. ร่วมมือร่วมใจกัน.
ประเหียล
หมายถึง[ปฺระเหียน] (โบ; กลอน) ว. ประเหล.
หันหน้าเข้าวัด
หมายถึง(สำ) ก. มุ่งหน้าเข้าวัดเพื่อถือศีลฟังเทศน์เป็นต้น.
หันหน้าเข้าหากัน
หมายถึง(สำ) ก. ปรองดองกัน, สมัครสมานกัน, เช่น ทุกฝ่ายจะต้องหันหน้าเข้าหากัน.
หิน
หมายถึงก. หัน, ผัน หรือ ผิน ก็ว่า.
หรรษ,หรรษ-,หรรษา
หมายถึง[หันสะ-, หันสา] น. ความรื่นเริง, ความยินดี. (ส. หรฺษ).
ระเหหัน
หมายถึงว. ซวดเซเหหันไปมา, วนเวียนไปมา.
หกหัน
หมายถึงก. หันกลับ, หมุนกลับ.
เบือน
หมายถึงก. หันหน้าหนี ในคำว่า เบือนหน้า.
กลับเนื้อกลับตัว
หมายถึง(สำ) ก. เลิกทำความชั่วหันมาทำความดี.