ตัวกรองผลการค้นหา
อุบะ
หมายถึงน. เป็นดอกไม้ที่ร้อยเป็นสายแล้วเข้าพวงอย่างพู่สำหรับห้อยกับมาลัย ห้อยระหว่างเฟื่อง หรือห้อยประดับข้างหูเป็นต้น.
หิ้ว
หมายถึงก. จับหรือถือให้ห้อยถ่วงลงมา.
ชายไหว
หมายถึงน. ผ้าห้อยหน้าอยู่ระหว่างชายแครง.
ระย้า
หมายถึงน. เครื่องห้อยย้อยเป็นพวงเป็นพู่. ว. ที่ห้อยย้อยลงมา เช่น ตุ้มหูระย้า โคมระย้า.
ไกว
หมายถึง[ไกฺว] ก. ทำสิ่งที่ห้อยอยู่ให้แกว่งไปมา.
สร้อยระย้า
หมายถึงน. ชื่อตุ้มหูชนิดหนึ่งที่มีระย้าห้อยลงมา.
ปากแบะ
หมายถึงน. ปากที่มีริมฝีปากล่างยื่นห้อยออกมามาก.
กระต่องกระแต่ง
หมายถึงว. อาการที่แขวนหรือห้อยแกว่งไปแกว่งมา, ต่องแต่ง ก็ว่า.
ต่องแต่ง
หมายถึงว. อาการที่แขวนหรือห้อยแกว่งไปแกว่งมา, กระต่องกระแต่ง ก็ว่า.
ม่านเมรุ
หมายถึงน. ม่านที่แขวนห้อยไว้ที่เสาเมรุทั้ง ๔ ด้าน.
เฟื่อง
หมายถึงน. เครื่องประดับอย่างหนึ่ง ทำเป็นสายห้อยโยงเป็นช่วง ๆ มีอุบะห้อยระหว่างเฟื่อง; เรียกโรคที่มีเสมหะกำเริบว่า เสมหะเฟื่อง.
สายทิ้ง
หมายถึงน. สายที่ห้อยโยงกับนาฬิกาพกหรือกำไลเป็นต้น.