ค้นเจอ 142 รายการ

อุบะ

หมายถึงน. เป็นดอกไม้ที่ร้อยเป็นสายแล้วเข้าพวงอย่างพู่สำหรับห้อยกับมาลัย ห้อยระหว่างเฟื่อง หรือห้อยประดับข้างหูเป็นต้น.

หิ้ว

หมายถึงก. จับหรือถือให้ห้อยถ่วงลงมา.

ชายไหว

หมายถึงน. ผ้าห้อยหน้าอยู่ระหว่างชายแครง.

ระย้า

หมายถึงน. เครื่องห้อยย้อยเป็นพวงเป็นพู่. ว. ที่ห้อยย้อยลงมา เช่น ตุ้มหูระย้า โคมระย้า.

ไกว

หมายถึง[ไกฺว] ก. ทำสิ่งที่ห้อยอยู่ให้แกว่งไปมา.

สร้อยระย้า

หมายถึงน. ชื่อตุ้มหูชนิดหนึ่งที่มีระย้าห้อยลงมา.

ปากแบะ

หมายถึงน. ปากที่มีริมฝีปากล่างยื่นห้อยออกมามาก.

กระต่องกระแต่ง

หมายถึงว. อาการที่แขวนหรือห้อยแกว่งไปแกว่งมา, ต่องแต่ง ก็ว่า.

ต่องแต่ง

หมายถึงว. อาการที่แขวนหรือห้อยแกว่งไปแกว่งมา, กระต่องกระแต่ง ก็ว่า.

ม่านเมรุ

หมายถึงน. ม่านที่แขวนห้อยไว้ที่เสาเมรุทั้ง ๔ ด้าน.

เฟื่อง

หมายถึงน. เครื่องประดับอย่างหนึ่ง ทำเป็นสายห้อยโยงเป็นช่วง ๆ มีอุบะห้อยระหว่างเฟื่อง; เรียกโรคที่มีเสมหะกำเริบว่า เสมหะเฟื่อง.

สายทิ้ง

หมายถึงน. สายที่ห้อยโยงกับนาฬิกาพกหรือกำไลเป็นต้น.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ