ตัวกรองผลการค้นหา
พรรษากาล
หมายถึงน. ฤดูฝน. (ส.).
พุทธุปบาทกาล
หมายถึง[พุดทุบบาดทะกาน] น. ช่วงเวลาที่มีพระพุทธเจ้าเกิดขึ้นในโลก. (ป.).
มัธยมกาล
หมายถึงน. เวลาของตำบลใดตำบลหนึ่งที่ทางการบัญญัติให้ใช้เป็นเวลากลางสำหรับประเทศ.
รัตติกาล
หมายถึงน. เวลากลางคืน. (ป.).
ฤดูกาล
หมายถึงน. เวลา, คราว, เช่น ฝนไม่ตกตามฤดูกาล.
จิรกาล
หมายถึงน. กาลนาน, เวลาช้านาน.
ทิวกาล
หมายถึงน. เวลากลางวัน.
ทิวากาล
เทศกาล
หมายถึงน. คราวสมัยที่กำหนดไว้เป็นประเพณีเพื่อทำบุญและการรื่นเริงในท้องถิ่น เช่น ตรุษ สงกรานต์ เข้าพรรษา สารท; คราว เช่น ชาวนาไม่ได้ทำนาสิ้นสองเทศกาลมาแล้ว. (พงศ. เลขา).
บริเฉทกาล
หมายถึง[บอริเฉทะกาน, บอริเฉดทะกาน] น. เวลาที่มีกำหนดลง.
ประวัติกาล
หมายถึง[ปฺระหฺวัดติกาน, ปฺระหฺวัดกาน] น. สมัยที่มีบันทึกเหตุการณ์.
รัชกาล
หมายถึงน. เวลาที่ครองราชสมบัติของพระมหากษัตริย์องค์หนึ่ง ๆ, โดยอนุโลมใช้หมายถึงองค์พระมหากษัตริย์ในรัชกาลนั้น ๆ เช่น รัชกาลที่ ๕ เสด็จประพาสต้น.