ตัวกรองผลการค้นหา
กาลสมุตถาน
หมายถึง[กาละสะหฺมุด-] น. กองโรคที่เกิดขึ้นเพราะธาตุไม่เป็นไปตามเวลาปรกติ. (แพทย์).
กาลัญญุตา
หมายถึง[กาลันยุตา] น. ความเป็นผู้รู้กาล. (ป.).
กาลิก
หมายถึงน. ของที่พระสงฆ์เก็บไว้ฉันได้ตามเวลาที่กำหนดให้ มี ๓ อย่าง คือ ๑. ยาวกาลิก-ของที่เก็บไว้ฉันได้ชั่วคราวตั้งแต่เช้าถึงเที่ยงวัน ได้แก่ข้าวปลาอาหาร ๒. ยามกาลิก-ของที่เก็บไว้ฉันได้ชั่วคราวเพียงวันหนึ่งกับคืนหนึ่ง ได้แก่นํ้าอัฐบาน ๓. สัตตาหกาลิก-ของที่เก็บไว้ฉันได้ชั่วคราวเพียง ๗ วัน ได้แก่ เภสัชทั้ง ๕. (ป.).
จิรัฐิติกาล
หมายถึง[จิรัดถิติ-] น. เวลายั่งยืน, เวลาที่ตั้งอยู่นาน. (ป. จิร + ติ + กาล).
นิศากาล
หมายถึงน. เวลามืด. (ส.).
บทเฉพาะกาล
หมายถึง(กฎ) น. บทบัญญัติของกฎหมายที่บัญญัติให้ใช้เฉพาะในช่วงเวลาหนึ่งหรือกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นก่อนวันใช้บังคับกฎหมายนั้น.
ประสูติกาล
หมายถึงน. เวลาเกิด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระประสูติกาล.
ปัจจุสกาล,ปัจโจสกาล
หมายถึง[ปัดจุดสะกาน, ปัดโจสะ-] น. เวลาเช้ามืด. (ป.).
ยามกาลิก
หมายถึง[ยามะ-] น. ของที่พระสงฆ์เก็บไว้ฉันได้ชั่วคราวเพียงวันหนึ่งกับคืนหนึ่ง ได้แก่ นํ้าอัฐบาน. (ป.). (ดู กาลิก).
ลัยกาล
หมายถึง[ไลยะกาน] น. เวลาแตกดับ, เวลาทำลาย. (ส. ลยกาล).
อดีตกาล,อดีตสมัย
หมายถึง[อะดีดตะกาน, -ตะสะไหฺม] น. เวลาที่ล่วงแล้ว.
กาลกิณี
หมายถึง[กาละกินี, กานละกินี] น. เสนียดจัญไร, ลักษณะที่เป็นอัปมงคล. (ส. กาลกรฺณี; ป. กาลกณฺณี).