ตัวกรองผลการค้นหา
ปัด ๆ
หมายถึงว. อาการที่โกรธกระฟัดกระเฟียด, อาการที่ดิ้นพราด ๆ อย่างปลาที่ถูกตี.
ยุงปัด
หมายถึงน. ไม้สำหรับปัดกวาดผง ทำด้วยต้นขัดมอน, ทางพายัพเรียกว่า ไม้ยู.
ตุปัดตุเป๋
หมายถึงก. เดินเฉไปเฉมาไม่ตรงทาง.
บอกปัด,บอกเปิด
หมายถึงก. พูดปัดไปให้พ้นตัว, พูดอย่างไม่รู้ไม่ชี้.
ปัดแข้งปัดขา
หมายถึงก. ทำอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้เขาหลุดพ้นตำแหน่งหน้าที่หรือไม่ให้ได้เลื่อนฐานะตำแหน่งที่ควรจะได้.
ปัดไถม
หมายถึง[-ถะไหฺม] (โบ) น. ฝ้าบาง ๆ ที่เกิดขึ้นทำให้เป็นมลทินหรือคลํ้ามัว.
ปัดเป่า
หมายถึงก. ทำพิธีเสกเป่าเพื่อให้ความเจ็บไข้หาย, แก้ความลำบากขัดข้องให้หมดไป.
ปัดสวะ
หมายถึง[-สะหฺวะ] (สำ) ก. ทำอย่างขอไปที, ผลักให้พ้นหน้าที่ความรับผิดชอบของตนไป.
ลูกปัด
หมายถึงน. เม็ดแก้วเป็นต้นมีรูตรงกลางสำหรับร้อยเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ.
ข้าวปัด
หมายถึงน. ข้าวเหนียวต้มที่ห่อด้วยใบไม้เช่นใบมะพร้าวอ่อนหรือใบเตย มักทำถวายพระในเทศกาลออกพรรษา, ข้าวต้มปัด ก็ว่า.
ตะปัดตะป่อง
หมายถึงว. สะบัดสะบิ้ง, แสนงอน, กระตุ้งกระติ้ง, ตุปัดตุป่อง ก็ใช้.
ปัด
หมายถึงน. เม็ดแก้วเป็นต้นมีรูตรงกลางสำหรับร้อยเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ เรียกว่า ลูกปัด.