ตัวกรองผลการค้นหา
หุบปาก
หมายถึงก. ปิดปาก, หยุดพูด, ไม่พูด.
ออกปาก
หมายถึงก. พูดขอความช่วยเหลือ เช่น ออกปากขอแรงชาวบ้านมาช่วยงาน; พูดเชิงตำหนิ เช่น เขาใช้เงินเปลืองจนแม่ออกปาก.
กฎหมายปิดปาก
หมายถึง(กฎ) น. หลักกฎหมายที่ไม่ยอมให้อ้างหรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงให้ผิดไปจากข้อเท็จจริงที่ปรากฏตามพฤติการณ์ ไม่ว่าข้อเท็จจริงที่ปรากฏนั้นจะเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม. (อ. estoppel).
ขาดคำ,ขาดปาก
หมายถึงก. ทันทีที่สุดคำพูด, ทันทีที่จบคำพูด.
ขี้ปาก
หมายถึงน. คำที่เอาอย่างเขามาพูด; คนสำหรับเขาล้อด่าว่าและติเตียน.
คล่องปาก
หมายถึงว. เจนปาก, ขึ้นปาก ก็ว่า.
เต็มปาก
หมายถึงว. ใช้ประกอบกริยาพูดหรือกล่าว หมายความว่า พูดได้สนิทปาก, พูดได้อย่างไม่กระดากปาก ไม่อ้อมแอ้ม, บางทีก็ใช้ว่า เต็มปากเต็มคอ หรือ เต็มปากเต็มคำ.
ปอกกล้วยเข้าปาก
หมายถึง(สำ) ว. ง่าย, สะดวก.
เพดานปาก
หมายถึงน. ส่วนบนของอุ้งปาก.
ไพรปาก
หมายถึงน. ลายเขียนเป็นเส้นที่ท้ายมุมปากที่หัวโขน.
ลาภปาก
หมายถึงน. ของกินที่มักได้มาโดยไม่คาดคิด.
เล่นกับหมา หมาเลียปาก
หมายถึง(สำ) ก. ลดตัวลงไปหรือวางตัวไม่เหมาะสมจึงถูกลามปาม, มักใช้เข้าคู่กับ เล่นกับสาก สากต่อยหัว.