ตัวกรองผลการค้นหา
ปูน
หมายถึงน. เถาวัลย์ปูน.
ปูนผิว
หมายถึงน. ปูนขาวอย่างละเอียดใช้ฉาบทาพื้นนอกให้ขาวเป็นนวล.
ปูนสุก
หมายถึงน. ปูนดิบที่ถูกความชื้นในอากาศหรือพรมนํ้าแล้วแตกละเอียดเป็นผงขาว, ปูนขาว ก็เรียก.
หินปูน
หมายถึงน. หินที่มีเนื้อสารเป็นแคลเซียมคาร์บอเนตเกือบทั้งสิ้น สารประกอบหินดังกล่าวเกิดจากการตกตะกอนเนื่องจากปฏิกิริยาเคมีก็มี และที่เกิดจากการตกจมรวมตัวเป็นพืดใหญ่ของสัตว์ประเภทมีเปลือกหุ้มตัวเป็นแคลเซียมคาร์บอเนตก็มี.
เอาปูนหมายหัว
หมายถึง(สำ) ก. ผูกอาฆาตไว้, คาดโทษไว้, เชื่อแน่ว่าจะเป็นไปตามที่คาดหมายไว้, ประมาทหน้าว่าไม่มีทางจะเอาดีได้.
หมายถึงน. คราว, รุ่น, เช่น คนมีอายุปูนพ่อปูนแม่. ว. เทียบ, เทียม, ปาน, เปรียบ, เพียง.
ปูนขาว
หมายถึงน. ปูนสุก ใช้ผสมกับปูนซีเมนต์ ทราย และนํ้า สำหรับฉาบทาฝาผนัง.
ปูนแดง
หมายถึงน. ปูนสุกที่เมื่อผสมกับผงขมิ้นและนํ้าจะเป็นสีแดง สำหรับป้ายพลูกินกับหมาก.
ปูนปั้น
หมายถึงน. เรียกลวดลายประดับตามอาคารหรือสิ่งก่อสร้างที่ทำจากปูนว่า ลายปูนปั้น.
ภาพปูนเปียก
หมายถึงน. ภาพเขียนผนังอาคารหรือสิ่งก่อสร้างที่เขียนขณะผนังยังชื้นอยู่.
ไม้ควักปูน
หมายถึงน. ไม้หรือโลหะที่ทำรูปร่างคล้ายพายแต่เล็กมาก สำหรับควักปูนในเต้ามาป้ายพลู.
จำปูน
หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Anaxagorea javanica Blume ในวงศ์ Annonaceae มีตามป่าดิบทางปักษ์ใต้ กลีบดอกแหลมหนาแข็ง ด้านนอกสีเขียว ด้านในสีขาวนวล กลิ่นหอมมาก.