ตัวกรองผลการค้นหา
ไข้หวัด
หมายถึงน. ไข้ที่เป็นในขณะที่เป็นหวัด มีนํ้ามูกและเสมหะมาก บางทีก็ไอด้วย. (อ. common cold, coryza, acute catarrhal rhinitis).
ไข้หวัดใหญ่
หมายถึงน. โรคติดต่อเฉียบพลันของระบบทางเดินหายใจ เกิดจากเชื้อไวรัส ผู้ป่วยมีไข้สูงมาก มีอาการหนาวสั่น ปวดกล้ามเนื้อและอ่อนเพลีย. (อ. influenza).
ไข้หัว
หมายถึง(โบ) น. ไข้ทรพิษ, ฝีดาษ.
ไข้หัวลม
หมายถึงน. ไข้ที่มักเกิดเพราะถูกอากาศเย็นต้นฤดูหนาว.
คนไข้ใน
หมายถึงน. คนไข้ที่พักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล, ผู้ป่วยใน ก็ว่า.
เจ็บไข้,เจ็บป่วย
หมายถึงก. ไม่สบายเพราะโรคหรือความไข้หรือเหตุอื่นที่ทำให้รู้สึกเช่นนั้น, เจ็บไข้ได้ป่วย ก็ว่า.
เจ้าไข้
หมายถึงน. เจ้าของคนไข้, ผู้รับผิดชอบในตัวคนไข้.
แปรไข้
หมายถึงน. วิธีรักษาโดยวางยาตามแบบแพทย์แผนโบราณ เพื่อบรรเทาโรคหนักให้เบาลง.
รื้อไข้
หมายถึงก. หายไข้ใหม่ ๆ.
ออกไข้หัว
หมายถึง(โบ) ก. อาการที่ไข้หัวผุดขึ้นมา, เป็นไข้หัว.
ไข้กาฬนกนางแอ่น,ไข้กาฬหลังแอ่น
หมายถึงน. ไข้ติดเชื้อเฉียบพลันของเยื่อหุ้มสมอง มีอาการไข้ ซึม คอแข็ง หลังแอ่น และมีผื่นชนิดตกเลือดใต้ผิวหนัง ต่อมาสีของผื่นจะเปลี่ยนเป็นคลํ้า. (อ. meningococcal meningitis).
ไข้ใจ
หมายถึงน. ความระทมใจเนื่องจากผิดหวังในความรักเป็นต้น.