ตัวกรองผลการค้นหา
นักระ
หมายถึง[นักกฺระ] (แบบ) น. จระเข้. (ส.; ป. นกฺก).
ระ
หมายถึงก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
ปุพพ,ปุพพ-,ปุพพะ
หมายถึง[ปุบพะ] ว. บุพ, บุพพะ. (ป.).
ปุรพ,ปุรพ-
หมายถึง[ปุระพะ-] ว. บุพ, บุพพะ. (ส. ปูรฺว).
กระแซ
หมายถึงน. คนเชื้อสายชาวอินเดียเมืองมณีปุระ (เมืองหนึ่งในแคว้นอัสสัม).
บุรินทร์
หมายถึงน. เจ้าเมือง; (กลอน) เมืองใหญ่. (ส. ปุรินฺทฺร; ป. ปุรินฺท).
ประ,ประ-,ประ-
หมายถึง[ปฺระ] ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.
ปุม,ปุม-,ปุมา
หมายถึง[ปุมะ-] ว. เพศชาย. (ป.).
ประ
หมายถึง[ปฺระ] ก. ปะทะ เช่น ประหมัด, กระทบ, ระ, เช่น ผมประบ่า.
พัชระ
หมายถึงน. เพชร. (ส. วชฺร; ป. วชิร).
มุทคระ
หมายถึง[มุดคะระ] น. ไม้ค้อน. (ส. มุทฺคร; ป. มุคฺคร).
ทวิระ
หมายถึง[ทะวิ-] (แบบ) ว. สอง. (ส.).