ตัวกรองผลการค้นหา
สตกะ
หมายถึง[สะตะ-] น. หมวด ๑๐๐, จำนวนร้อย. (ป.).
ภาณกะ
หมายถึง[พานะกะ] (แบบ) น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก. (ป.).
มฤตกะ
หมายถึง[มะรึตะกะ] น. ผู้ตาย, ซากศพ. (ส. มฺฤตก; ป. มตก).
กังกะ
หมายถึง(แบบ) น. เหยี่ยว เช่น เกิดเป็นภักษแก่กังกโกรญจคฤธรกา บินมาวว่อนร่อน ก็ร้อง. (สมุทรโฆษ).
วิกจะ
หมายถึง[-กะ-] ก. แย้ม, บาน. (ป., ส.).
กสิ,กสิ-
หมายถึง[กะ-] น. การทำนา, การเพาะปลูก. (ป.).
พยางค์
หมายถึง[พะยาง] น. ส่วนของคำที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เช่น กะ มี ๑ พยางค์ กระเป๋า มี ๒ พยางค์ พยากรณ์ มี ๓ พยางค์.
กหังปายา
หมายถึง[กะ-] น. เกณฑ์สำหรับลบพุทธศักราชเป็นจุลศักราช ตรงกับเลข ๑๑๘๑.
คะเน
หมายถึงก. กะ, คำนวณเอาอย่างหยาบ ๆ, เช่น คะเนให้พอดี.
เบญจวรรค
หมายถึงน. วรรคทั้ง ๕ ได้แก่ พยัญชนะตั้งแต่ ก ถึง ม คือ กะ วรรค จะ วรรค ฏะ วรรค ตะ วรรค ปะ วรรค, พวก ๕.
กรานกฐิน
หมายถึง[-กะถิน] ก. ขึงไม้สะดึง คือ เอาผ้าที่จะเย็บเป็นจีวรเข้าขึงที่ไม้สะดึง เย็บเสร็จแล้วบอกแก่ภิกษุทั้งหลายผู้ร่วมใจกันยกผ้าให้ในนามของสงฆ์เพื่ออนุโมทนา, ภิกษุผู้เย็บจีวรเช่นนั้น เรียกว่า ผู้กราน, พิธีทำบัดนี้ คือ สงฆ์ยกผ้าอันไม่พอแจกกันให้ภิกษุรูปหนึ่ง ภิกษุรูปนั้นทำตั้งแต่ซัก กะ ตัด เย็บ ย้อม เสร็จในวันนั้น ทำพินทุกัปปะอธิษฐานเป็นจีวรครอง เป็นจีวรกฐิน เรียกว่า กรานกฐิน. (อุปสมบทวิธี). (ดู กฐิน). (ข. กราล ว่า ปู, ลาด).
กัด
หมายถึง(โบ) น. พิกัด. ก. กะ เช่น ซ้นนกัดค่าพระราชกุมาร. (ม. คำหลวง กุมาร).