ตัวกรองผลการค้นหา
ไพรี
หมายถึงน. ผู้มีเวร; ข้าศึก. (ส. ไวรินฺ; ป. เวรี).
ปฏิปักษ์
หมายถึงน. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู. ว. ที่ตรงกันข้าม เช่น ฝ่ายปฏิปักษ์. (ส. ปรฺติปกฺษ; ป. ปฏิปกฺข).
เสี้ยน
หมายถึงน. เนื้อไม้ที่แตกเป็นเส้นเล็ก ๆ ปลายแหลมอย่างหนาม, เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น หน่อไม้แก่มีเนื้อเป็นเสี้ยน; ข้าศึก เช่น สระทุกข์ราษฎร์รอนเสี้ยน. (นิ. นรินทร์), เหือดเสี้ยนศึกสยาม สิ้นนาฯ. (ตะเลงพ่าย).
อริ
หมายถึง[อะริ, อะหฺริ] น. ข้าศึก, ผู้ที่ไม่ถูกกัน. (ป., ส.).
อุปสรรค
หมายถึง[อุปะสัก, อุบปะสัก] น. เครื่องขัดข้อง, ความขัดข้อง, เครื่องขัดขวาง. (ส. อุปสรฺค; ป. อุปสคฺค); คำสำหรับใช้เติมข้างหน้าคำนามหรือคำกริยาที่เป็นรูปคำบาลีหรือสันสกฤตให้มีความหมายแผกเพี้ยนไปจากเดิม หรือมีความหมายตรงข้ามกับความหมายเดิมเป็นต้น และถือเป็นคำเดียวกับคำนามหรือคำกริยานั้น เพราะตามปรกติจะไม่ใช้ตามลำพัง เช่น วัฒน์ = เจริญ อภิวัฒน์ = เจริญยิ่ง ปักษ์ = ฝ่ายปฏิปักษ์ = ฝ่ายตรงข้าม, ข้าศึก, ศัตรู.
เผด็จศึก
หมายถึงก. ปราบข้าศึกลงได้อย่างเด็ดขาด.
ไพรินทร์
หมายถึงน. กษัตริย์ผู้เป็นข้าศึก.
เสี้ยนหนาม
หมายถึงน. ข้าศึกศัตรูที่ก่อความเดือดร้อนให้.
รบทัพจับศึก
หมายถึงก. รบราฆ่าฟันกับข้าศึกศัตรู.
รุกราน
หมายถึงก. ล่วงลํ้าเข้าไปก้าวร้าวระราน เช่น ถูกข้าศึกรุกราน.
เสี้ยนศึก
หมายถึง(โบ) น. ข้าศึกศัตรูที่ก่อการร้าย.
รุกไล่
หมายถึงก. ไล่โจมตีให้หนีไป เช่น รุกไล่ข้าศึก.