ตัวกรองผลการค้นหา
อาคเนย์
หมายถึง[-คะเน] น. ทิศตะวันออกเฉียงใต้. (ส. อาคฺเนย ว่า ทิศที่พระอัคนีรักษา).
อุดร
หมายถึง[-ดอน] น. ทิศเหนือ ใช้ว่า ทิศอุดร; ข้างซ้าย. (ป., ส. อุตฺตร).
ว่าว
หมายถึงน. เรียกลมที่พัดจากทิศเหนือไปทิศใต้ในตอนต้นฤดูหนาวว่า ลมว่าว, ลมเล่นว่าวเดี๋ยวนี้คือลมตะเภาซึ่งพัดจากทิศใต้ไปทิศเหนือในกลางฤดูร้อน.
ข้างตีน
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ทิศเหนือ.
ข้างออก
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ทิศตะวันออก.
ใต้
หมายถึงว. ที่อยู่ในที่หรือฐานะตํ่ากว่าสิ่งอื่นเมื่อมีการเปรียบเทียบกัน เช่น รถไฟใต้ดิน อยู่ใต้อำนาจ, ตรงข้ามกับ เหนือ เช่น ใต้ลม, ตํ่ากว่าพื้นผิวระดับหรือเกณฑ์ เช่น ใต้ดิน ใต้นํ้า. น. ทิศที่อยู่ตรงข้ามกับทิศเหนือ, ทิศที่อยู่ทางขวามือ เมื่อหันหน้าไปทางทิศตะวันออก เรียกว่า ทิศใต้, ทิศทักษิณ ก็ว่า. บ. ข้างล่าง เช่น อยู่ใต้ต้นไม้.
เสาโท
หมายถึงน. เสาเรือนที่ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของเสาเอก.
ข้างหัวนอน
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ทิศใต้.
สันทิส
หมายถึง[-ทิด] ก. สนทิศ. (ส. สํ + ทิศ).
หลาวเหล็ก
หมายถึงน. เรียกทิศที่โหรถือว่าไม่ดี.
หัวนอน
หมายถึงน. ด้านทางหัวของผู้นอน, ตรงข้ามกับปลายตีน; (โบ) ทิศใต้เรียกว่า ทิศหัวนอน.
ลมพัทธยา
หมายถึงน. ลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝน.