ค้นเจอ 37 รายการ

ภุมริน

หมายถึง[พุมมะ-] น. ภมร, แมลงผึ้ง, แมลงภู่.

มธุการี

หมายถึงน. แมลงผึ้ง. (ป.; ส. มธุการินฺ).

มธุมักขิกา

หมายถึงน. แมลงผึ้ง. (ป.; ส. มธุมกฺษิกา).

มธุลีห์

หมายถึงน. แมลงผึ้ง. (ป.; ส. มธุลิห).

ชันโรง

หมายถึง[ชันนะ-] น. ชื่อผึ้งขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Apidae เช่น ชนิด Trigona terminata, Melipona apicalis โดยทั่วไปมีขนาดลำตัวยาวไม่เกิน ๑๐ มิลลิเมตร อกกว้างไม่เกิน ๒.๕ มิลลิเมตร อยู่รวมกันเป็นฝูงและแบ่งวรรณะเป็นผึ้งผู้ ผึ้งเมีย และผึ้งงานเหมือนกัน แต่ผึ้งงานไม่มีเหล็กในเหมือนผึ้งธรรมดา รังทำจากขี้ผึ้งผสมขี้ดินและยางไม้ ขนาดหอยโข่งหรือตะโหงกวัว จึงมักจะเรียกผึ้งหอยโข่ง หรือผึ้งตะโหงกวัว แต่มีชื่ออื่นอีกมากมายแตกต่างไปตามท้องถิ่น เช่น หูด ขี้ตังนี หรือ กินชัน, อีสานเรียก ขี้สูด.

หึ่ง,หึ่ง,หึ่ง ๆ

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงฆ้อง เสียงผึ้งหรือแมลงภู่เป็นต้นบิน เช่น เสียงฆ้องดังหึ่ง เสียงผึ้งบินหึ่ง ๆ.

มธุปะ

หมายถึงน. ผู้ดื่มนํ้าหวาน คือ แมลงผึ้ง. (ป., ส.).

มธุพรต

หมายถึง[-พฺรด] น. แมลงผึ้ง. (ส. มธุวฺรต).

โก๋น

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. โพรงไม้, รูที่อยู่ตามลำต้นไม้. ว. เรียกผึ้งที่ทำรังในโพรงไม้ว่า ผึ้งโก๋น.

ภมริน

หมายถึง[พะมะริน] น. ผึ้งทั่วไป, ใช้ว่า ภุมริน ก็ได้.

มธุกรี

หมายถึง[-กะรี] น. แมลงผึ้งตัวเมีย. (ป.; ส. มธุกรินฺ).

มธุกร

หมายถึง[-กอน] น. ผู้ทำนํ้าหวาน คือ แมลงผึ้ง. (ป., ส.).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ