ตัวกรองผลการค้นหา
ป่าย
หมายถึงก. เหวี่ยงพาดไป เช่น เหวี่ยงซ้ายป่ายขวา.
กระทงป่า
หมายถึงน. ไม้พาดปากมาดเรือโกลนชั่วคราว.
ภาสกร
หมายถึง[พาดสะกอน, พาสะกอน] น. พระอาทิตย์.
บริภาษ
หมายถึง[บอริพาด] ก. กล่าวติเตียน, กล่าวโทษ, ด่าว่า. (ส. ปริภาษ).
ประพาต
หมายถึง[ปฺระพาด] ก. พัด, กระพือ. (ส. ปฺรวาต).
กระไดแก้ว
หมายถึงน. ชั้นสำหรับวางพาดสิ่งของเช่นใบลานหรืออาวุธเป็นต้น.
ปริภาษ,ปริภาษณ์
หมายถึง[ปะริพาด] ก. บริภาษ. (ส.; ป. ปริภาส).
ไขว่ห้าง
หมายถึงว. อาการที่นั่งหรือนอนเอาขาพาดบนเข่าซึ่งตั้งชันอยู่.
อกไก่
หมายถึงน. ไม้เครื่องบนที่พาดเบื้องบนเป็นสันหลังคาเหนือใบดั้ง.
ประภาส
หมายถึง[ปฺระพาด] น. แสงสว่าง. (ส. ปฺรภาส; ป. ปภาส).
แปหัวเสา
หมายถึงน. แปซึ่งพาดบนหัวเสาประธาน มักมีรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส.
เข้าปีก
หมายถึงก. อาการที่เอาต้นแขนของคนเมาเป็นต้นขึ้นพาดบ่าพยุงไป.