ตัวกรองผลการค้นหา
สนามบิน
หมายถึงน. (กฎ) พื้นที่ที่กำหนดไว้บนพื้นดินหรือน้ำสำหรับใช้ทั้งหมดหรือแต่บางส่วนเพื่อการขึ้นลงหรือเคลื่อนไหวของอากาศยาน รวมตลอดถึงอาคาร สิ่งติดตั้งและบริภัณฑ์ซึ่งอยู่ภายในสนามบินนั้น; (ปาก) ท่าอากาศยาน.
เป้าบิน
หมายถึงน. เป้าที่โยนขึ้นไปในอากาศแล้วยิง.
ท่าอากาศยาน
หมายถึงน. ที่สำหรับเครื่องบินขึ้นลง ประกอบด้วยลานจอดเครื่องบิน ลู่เครื่องบินขึ้นลง โรงเก็บอุปกรณ์การบิน หอบังคับการบิน ที่ทำการของเจ้าหน้าที่ และที่พักผู้โดยสารเข้าออกเป็นต้น, (ปาก) สนามบิน.
บังเหิน
หมายถึงก. เหาะ, บิน.
บันเหิน
หมายถึงก. เหาะไป, บินไป.
ไก่บินไม่ตกดิน
หมายถึง(สำ) น. บริเวณที่มีอาคารบ้านเรือนหนาแน่นแออัด.
สนามบินอนุญาต
หมายถึง(กฎ) น. สนามบินที่บุคคลได้รับอนุญาตให้จัดตั้งขึ้นตามพระราชบัญญัติการเดินอากาศและสนามบินที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมประกาศกำหนด.
ข่วง
หมายถึงน. บริเวณ, ลาน, ใช้ว่า ขวง ก็มี.
ปักขพิฬาร
หมายถึง[-ลาน] น. บ่าง; นกเค้าแมว.
อังคณะ
หมายถึงน. ลาน, ที่ว่าง, สนาม. (ป., ส.).
ลดเพดานบิน
หมายถึงก. ลดระดับความสูงในการบิน.
เรือบรรทุกเครื่องบิน
หมายถึงน. เรือสำหรับบรรทุกเครื่องบินและเฮลิคอปเตอร์ที่ใช้ในการโจมตีหรือปราบเรือดำน้ำเป็นต้น มีลานบินและทางสำหรับเครื่องบินขึ้นลงได้ด้วย.