ตัวกรองผลการค้นหา
โลหะผสม
หมายถึงน. โลหะเจือ.
โลหะเจือ
หมายถึงน. โลหะที่เกิดจากการผสมโลหะต่างชนิดกัน เช่น นาก ทองบรอนซ์, โลหะผสม ก็ว่า.
เหล็กกล้าไม่เป็นสนิม
หมายถึงน. เหล็กกล้าที่เจือโลหะโครเมียมหรือโลหะโครเมียมกับโลหะนิกเกิล บางชนิดมีซิลิคอนเจือปนด้วย.
โลห,โลห-,โลหะ
หมายถึง[โลหะ-] น. ธาตุที่ถลุงจากแร่แล้ว เช่น เหล็ก ทองแดง ทองคำ; (วิทยา) ธาตุซึ่งมีสมบัติสำคัญ คือ เป็นตัวนำไฟฟ้าและความร้อนที่ดี มีขีดหลอมเหลวสูง ขัดให้เป็นเงาได้ ตีแผ่เป็นแผ่นหรือดึงให้เป็นเส้นลวดได้ เมื่อนำมาเคาะมีเสียงดังกังวาน เมื่ออยู่ในสภาพไอออนจะเป็นไอออนบวก.
ไล่ขี้
หมายถึงก. ขับขี้ตะกรันออกจากเนื้อโลหะโดยนำโลหะมาหลอม.
ทองชุบ
หมายถึงน. โลหะชุบทอง, ทองวิทยาศาสตร์ ก็เรียก.
ทองวิทยาศาสตร์
หมายถึงน. โลหะชุบทอง, ทองชุบ ก็เรียก.
แม่เหล็ก
หมายถึงน. แร่หรือโลหะที่มีสมบัติดูดเหล็กได้.
ตะกั่วเกรียบ
หมายถึงน. ตะกั่วที่ประสมโลหะบางอย่างเพื่อให้แข็ง.
บัดกรี
หมายถึง[บัดกฺรี] ก. เชื่อมหรือประสานโลหะให้ติดกัน.
ซัดยา
หมายถึงก. ใส่ยาลงในเบ้าที่หลอมโลหะในการเล่นแร่แปรธาตุ.
เลี่ยมพระ
หมายถึงก. ใช้โลหะหุ้มพระเครื่องเพื่อกันไม่ให้แตกหรือชำรุด.