ตัวกรองผลการค้นหา
แง
หมายถึงน. เรียกส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้วว่า หน้าแง.
เหว
หมายถึง[เหวฺ] น. ช่องลึกลงไปในภูเขา, ช่องลึกหว่างเขา.
สัปปะ
หมายถึง[สับ-] น. งู. (ป.; ส. สรฺป).
จริก
หมายถึง[จะหฺริก] (กลอน) ก. เอาปากสับและงับอย่างอาการนกสับ, กดลง. (แผลงมาจาก จิก).
สัปปิ
หมายถึง[สับ-] น. เนยใส. (ป.; ส. สรฺปิสฺ).
หน้าแง
หมายถึงน. ส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้ว เช่น นักมวยถูกชกหน้าแง.
กระส่าย,-กระส่าย
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระสับ เป็น กระสับกระส่าย.
ศัพทมูลวิทยา
หมายถึง[สับทะมูนละ-, สับทะมูน-] น. วิชาว่าด้วยที่มาและประวัติของคำ. (อ. etymology).
ผ่าหมาก
หมายถึงว. เรียกอาการเตะเข้าหว่างขาของคู่ต่อสู้ว่า เตะผ่าหมาก.
ตัดไพ่
หมายถึงก. แบ่งไพ่ที่สับไพ่ไว้แล้วออกเป็นกอง ๆ.
ไขว้เขว
หมายถึงก. สับกัน; (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า เอาของไปจำนำ.
สัปด,สัปด-
หมายถึง[สับดะ-] ว. เจ็ด. (ส. สปฺต; ป. สตฺต).