ตัวกรองผลการค้นหา
สุมยุง
หมายถึงก. สุมไฟไล่ยุง.
สะ
หมายถึงก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
จุฑามาศ
หมายถึงน. หย่อมผมกลางกระหม่อม. (ส.).
โกสุม
หมายถึงน. ดอกไม้. (ป. กุสุม; ส. เกาสุม).
อมทุกข์
หมายถึงว. มีความทุกข์สุมอยู่ เช่น หน้าตาอมทุกข์.
บุตรีตระสุม
หมายถึง[บุดตฺรีตฺระสุม] น. ต้นนางแย้ม. (ช.).
ขม่อมบาง
หมายถึง(สำ) ว. เจ็บป่วยง่าย เช่น เขาเป็นคนขม่อมบาง ถูกนํ้าค้างหน่อยก็เป็นหวัด, กระหม่อมบาง ก็ว่า.
มัตถกะ
หมายถึง[มัดถะกะ] น. หัว, กระหม่อม; ยอด, ที่สุด. (ป. มตฺถก; ส. มสฺตก).
วสุมดี
หมายถึง[-สุมะ-] น. โลก, แผ่นดิน. (ป., ส. วสุมตี).
มั่ว
หมายถึงก. สุมกัน, รวมกัน, ออกัน, ประชุม; ปะปนกันจนแยกไม่ออก เช่น วางของมั่วไปหมด.
เป่ามนตร์
หมายถึงก. เสกคาถาแล้วเป่าลงไปที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายมีกระหม่อมเป็นต้น.
มัสดก
หมายถึง[มัดสะดก] น. หัว, กระหม่อม; ยอด, ที่สุด. (ส. มสฺตก; ป. มตฺถก).