ตัวกรองผลการค้นหา
อลงกรณ์
หมายถึง[อะลงกอน] น. การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. (ป., ส.).
อลังการ
หมายถึงน. การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. ว. งามด้วยเครื่องประดับตกแต่ง. (ป., ส.).
อาภรณ์
หมายถึง[-พอน] น. เครื่องประดับ, บางทีก็ใช้เป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น พัสตราภรณ์ = เครื่องประดับคือเสื้อผ้า สิราภรณ์ = เครื่องประดับศีรษะ คชาภรณ์ = เครื่องประดับช้าง พิมพาภรณ์ = เครื่องประดับร่างกาย ในคำว่า ถนิมพิมพาภรณ์ ธรรมาภรณ์ = มีธรรมะเป็นเครื่องประดับ. (ป., ส.).
ภูษณ,ภูษณ-
หมายถึง[พูสะนะ-] น. เครื่องประดับ. (ส.; ป. ภูสน).
มณฑนะ
หมายถึง[มนทะนะ] น. เครื่องประดับ, อาภรณ์; การแต่ง. (ป., ส.).
วิภูษา
หมายถึงน. เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง. (ส.; ป. วิภูสา).
ถนิมพิมพาภรณ์
หมายถึงน. เครื่องประดับร่างกาย.
กะบังหน้า
หมายถึงน. กรอบหน้าเป็นเครื่องประดับ.
ตุ้มหู
หมายถึงน. เครื่องประดับหู, ต่างหู.
จุฑารัตน์
หมายถึงน. เครื่องประดับจุก. (ส.).
นางแบบ
หมายถึงน. ผู้หญิงที่แสดงแบบเสื้อหรือเครื่องประดับเป็นต้น.
กรอบหน้า
หมายถึงน. เครื่องประดับขอบหน้าผากเป็นรูปกระจังเป็นต้น.