ตัวกรองผลการค้นหา
เปรมปรีดิ์
หมายถึง[-ปฺรี] ว. อิ่มอกอิ่มใจ, ปลาบปลื้มใจ.
เปรอ
หมายถึง[เปฺรอ] ก. บำเรอ. (ข. เปฺรี ว่า ใช้).
เปรอะเปื้อน
หมายถึงว. เลอะเทอะ, เปื้อนเปรอะ ก็ว่า.
เปรา
หมายถึง[เปฺรา] (ถิ่น-พายัพ) น. ชื่อปีนักษัตรของไทยเหนือ ตรงกับ ปีฉลู, คำเดียวกับ เป๊า.
เปรียง
หมายถึง[เปฺรียง] น. นมส้มผสมนํ้าแล้วเจียวให้แตกมัน จัดเป็นโครสอย่างหนึ่งในจำนวน ๕ อย่าง.
หมายถึง[เปฺรียง] น. นํ้ามัน โดยเฉพาะใช้สำหรับนํ้ามันไขข้อของวัว. (ข. เปฺรง).
เปรียบประดุจดัง,เปรียบเหมือน,เปรียบเสมือน
หมายถึงก. ประดุจดัง, เหมือน, เสมือน, ราวกะ, เพียงดัง.
เปรื่อง
หมายถึง[เปฺรื่อง] ก. เชี่ยวชาญ, ปรุโปร่ง, แตกฉาน, เช่น ปัญญาเปรื่อง สมองเปรื่อง. ว. เสียงดังอย่างเสียงถ้วยชามกระทบกันหรือตกแตก.
เปรื่องปราด
หมายถึงว. มีความคิดแคล่วคล่องว่องไว, ปราดเปรื่อง ก็ว่า.
เปรื้อย
หมายถึง[เปฺรื้อย] ว. คล่อง เช่น พูดเปรื้อย ว่า พูดคล่อง.
เปร
หมายถึง[เปฺร] ก. เบนไป, เซไป, เอนไป, หลีกไป.
เปรต,เปรต-
หมายถึง[เปฺรด, เปฺรดตะ-] น. สัตว์พวกหนึ่งเกิดในอบายภูมิ คือ แดนทุกข์, ผีเลวจำพวกหนึ่ง มีหลายชนิด ชนิดหนึ่งตามที่ว่ากันว่ามีรูปร่างสูงโย่งเย่งเท่าต้นตาล ผมยาวหยอกหยอย คอยาว ผอมโซ มีปากเท่ารูเข็ม มือเท่าใบตาล กินแต่เลือดและหนองเป็นอาหาร มักร้องเสียงดังวี้ด ๆ ในตอนกลางคืน; คำเรียกเป็นเชิงด่าหรือปรามาสคนที่อดอยากผอมโซ เที่ยวรบกวนขอเขากิน หรือเมื่อมีใครได้โชคลาภก็เข้ามาขอแบ่งปันเป็นอย่างขอแบ่งส่วนบุญหรือในทำนองเช่นนั้น ว่า เปรต หรือ อ้ายเปรต. (ส.; ป. เปต).