ตัวกรองผลการค้นหา
ป่าช้า
หมายถึงน. ป่าหรือที่ซึ่งจัดไว้เป็นที่ฝังหรือเผาศพ.
กองฟอน
หมายถึงน. กองขี้เถ้าศพที่เผาแล้ว.
พนมเพลิง
หมายถึงน. กองเพลิงเผาศพ.
สุกเอาเผากิน
หมายถึง(สำ) ว. อาการที่ทำลวก ๆ, อาการที่ทำพอเสร็จไปคราวหนึ่ง ๆ เช่น เขาทำงานสุกเอาเผากิน พอให้พ้นตัวไป.
สันดาป
หมายถึง[-ดาบ] น. ความเร่าร้อน, ความแผดเผา; การเผาไหม้; ชื่อนรกขุมหนึ่ง. (ป., ส.).
ล้างป่าช้า
หมายถึงก. ขุดศพทั้งหมดในป่าช้าขึ้นมาเผา.
ย่างสด
หมายถึงก. เผาทั้งเป็น เช่น ถูกย่างสดในกองไฟ.
เชิงตะกอน
หมายถึงน. ฐานที่ทำขึ้นสำหรับเผาศพ.
เผาจริง
หมายถึง(ปาก) ก. จุดไฟเผาศพ, นำดอกไม้จันทน์ ธูป เทียนใส่ในไฟเผาศพ.
ท่อไอเสีย
หมายถึงน. ท่อที่ต่อจากห้องเผาไหม้ของเครื่องยนต์ เพื่อระบายแก๊สและช่วยลดเสียงระเบิดที่เกิดจากการเผาไหม้.
ฑาหก
หมายถึง[ทาหก] น. ผู้เผา; ไฟ. (ป.).
เณรหน้าไฟ
หมายถึงน. สามเณรที่บวชเนื่องในพิธีเผาศพ.