ตัวกรองผลการค้นหา
มัทนียะ
หมายถึง[มัดทะนียะ] ว. เป็นที่ตั้งแห่งความเมา, ที่ชวนให้เมา. (ป. มทนีย).
เหะ
หมายถึงว. เละ ใช้แก่กริยาเมา ในคำว่า เมาเหะ.
โมเย
หมายถึง(ปาก) ว. ขี้เมา.
เบื่อ
หมายถึงก. วางยาพิษเป็นต้นให้เมาหรือให้ตาย เช่น เบื่อหนู เบื่อปลา. ว. เมา. น. เรียกสารที่ทำให้เมาหรือให้ตายว่า ยาเบื่อ.
เก็ง
หมายถึงก. กะ, คาดหมายไว้อย่างมั่นใจ, เช่น เก็งหมัด เก็งข้อสอบ.
ชา
หมายถึงก. ว่ากล่าว เช่น อย่าชาคนเมา.
แอ๋
หมายถึงว. อาการที่เมาเหล้ามากจนพูดลิ้นไก่สั้นหรือทรงตัวไม่อยู่ เรียกว่า เมาแอ๋.
กริ่ม
หมายถึง[กฺริ่ม] ก. กระหยิ่ม, ครึ้มใจ, อิ่มใจ. ว. อาการที่เมาเหล้าอย่างใจดี เรียกว่า เมากริ่ม.
มัตตะ
หมายถึงก. เมา, มึนเมา. (ป.; ส. มาตฺร).
มึนเมา
หมายถึงก. เมาจนรู้สึกมึนหัว.
เหะหะ
หมายถึงว. มีเสียงอึกทึกอย่างคนเมาเหล้า.
มัช,มัช-,มัชชะ
หมายถึง[มัดชะ-] น. นํ้าเมา, ของเมา. (ป. มชฺช).