ตัวกรองผลการค้นหา
ท้องพระโรง
หมายถึงน. ห้องโถงใหญ่ในพระราชวังหรือในวังของพระราชโอรสพระราชธิดา.
วังหลัง
หมายถึงน. วังซึ่งเป็นที่ประทับของกรมพระราชวังบวรสถานพิมุข มักตั้งอยู่ทางด้านหลังของพระราชวังหลวง.
วังหลวง
หมายถึงน. วังซึ่งเป็นที่ประทับของพระเจ้าแผ่นดิน, ในรัชกาลที่ ๔ ทรงบัญญัติให้เรียกว่า พระบรมมหาราชวัง.
ตำรวจวัง
หมายถึงน. ข้าราชการในพระองค์ มีหน้าที่ตรวจตรารักษาพระราชวัง และดูแลไม่ให้มีการละเมิดระเบียบประเพณีวังเป็นต้น.
บุระ
หมายถึงน. ป้อม, หอ, วัง, เมือง. (ป. ปุร).
กุณฑ์
หมายถึงน. ไฟ เช่น เกิดกุณฑ์วุ่นวายทั้งเวียงชัย. (อิเหนา). (ส.).
นิเวศ
หมายถึง[นิเวด] (แบบ) น. ที่อยู่, บ้าน, วัง. (ส.; ป. นิเวสน).
ปะเสหรันอากง
หมายถึง[-หฺรันอากง] น. วังลูกหลวง. (ช.).
นิเวศ-
หมายถึง[นิเวดสะ-] (แบบ) น. ที่อยู่, บ้าน, วัง. (ส.; ป. นิเวสน).
นิเวศน์
วังหน้า
หมายถึงน. วังซึ่งเป็นที่ประทับของพระมหาอุปราช เรียกในราชการว่า พระราชวังบวรสถานมงคล ตั้งอยู่ด้านหน้าพระราชวังหลวงหรือพระบรมมหาราชวัง มีมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา, ในรัชกาลที่ ๔ ทรงบัญญัติให้เรียกว่า พระบวรราชวัง, ปัจจุบันเรียกพระราชวงศ์ฝ่ายนี้ว่า ฝ่ายวังหน้า.
ออกวัง
หมายถึงก. แยกจากวังหลวงไปอยู่วังส่วนพระองค์ (ใช้แก่พระเจ้าลูกยาเธอ).