ตัวกรองผลการค้นหา
เสาประโคน
หมายถึงน. เสาใหญ่ที่ปักหมายเขตแดนระหว่างประเทศหรือเมืองเป็นต้น, ประโคน ก็ว่า.
เสาปอง
หมายถึงน. เสาเตี้ย ๆ สำหรับผูกเท้าหลังช้าง เช่น ผูกช้างยืนโรง ผูกช้างในการเล่นผัดช้าง, ปอง ก็ว่า.
เสาค่าย
หมายถึงน. ไม้หรือไม้ไผ่ปักรายล้อมหมู่บ้าน เมือง หรือที่ตั้งค่ายทหารในสมัยโบราณ, เสาระเนียด ก็ว่า.
เสาไต้
หมายถึงน. เสาที่ปักขึ้นไว้สำหรับปักไต้จุดให้แสงสว่างในสมัยโบราณ.
เสานางจรัล
หมายถึงน. เสาที่ปักรายเป็นแถว ไว้ระยะแต่ละต้นห่างกันพอสมควร สำหรับแสดงแนวถนนหรือกั้นเขต, เสานางเรียง ก็ว่า.
เสาแพนก
หมายถึง[-พะแนก] น. ฝาผนังส่วนนอกที่ก่อให้นูนหนาขึ้นดูคล้ายเสาเพื่อช่วยเสริมฝาผนังให้มั่นคงสำหรับรับขื่อ.
เสาหลัก
หมายถึง(สำ) น. บุคคลที่สังคมยอมรับนับถือว่าเป็นหลักของบ้านเมืองในด้านสติปัญญาหรือด้านวิทยาการต่าง ๆ เป็นต้น.
เสาธง
หมายถึงน. เสาที่ใช้ชักธงขึ้นสู่ยอดเสา.
เสาพล
หมายถึงน. เสาเรือนทั้งหมดที่มิใช่เสาเอก เสาโท และเสาตรี.
เสาหงส์
หมายถึงน. เสาที่ทำรูปหงส์ติดไว้ที่ยอด มักปักอยู่ตามหน้าวัดของชาวรามัญ.
เสาเกียด
หมายถึงน. ไม้ที่ปักขึ้นเป็นหลักกลางลาน สำหรับผูกควายหรือวัวให้ย่ำนวดข้าวไปรอบ ๆ, เกียด ก็ว่า.
เสาโคม
หมายถึงน. ไม้ ไม้ไผ่ หรือเสาหินเป็นต้น ที่ปักสำหรับติดตั้งโคมหรือชักโคมขึ้นไปแขวนให้แสงสว่าง.