ตัวกรองผลการค้นหา
หลับ
หมายถึงก. อาการพักผ่อนของร่างกายที่มีการรับรู้สภาพแวดล้อมน้อยลง.
เอียงอาย
หมายถึงว. แสดงท่าขวยเขินโดยก้มหน้าน้อย ๆ.
บรรจง
หมายถึง[บัน-] ก. ตั้งใจทำ เช่น บรรจงเขียน, ทำโดยระมัดระวัง เช่น มีน้อยใช้น้อยค่อยบรรจง. ว. อย่างประณีต เช่น เขียนบรรจง, ตัวบรรจง.
ตะบิ้ง
หมายถึงน. นาที่เป็นกระทงเล็ก ๆ, กระบิ้ง ก็เรียก.
ระลอก
หมายถึงน. คลื่นขนาดเล็ก. (ข. รลก).
รากฝอย
หมายถึงน. รากที่เป็นเส้นเล็ก ๆ แตกออกจากรากแก้ว.
ย่อย
หมายถึงก. ทำเป็นส่วนเล็กส่วนน้อยโดยแยกจากส่วนใหญ่ เช่น ย่อยหิน; ทำให้ละลายจนซึมซาบได้ เช่น ย่อยอาหาร. ว. เรียกส่วนน้อยที่แยกจากส่วนใหญ่ เช่น ส่วนย่อย กลุ่มย่อย, เบ็ดเตล็ด, ไม่สำคัญ, เช่น ข่าวย่อย, เรียกละครเรื่องสั้น ๆ ว่า ละครย่อย; เรียกธนบัตรที่ราคาน้อยกว่าฉบับที่มีราคามากว่า ธนบัตรย่อย หรือ แบงก์ย่อย.
คละ
หมายถึง[คฺละ] ว. ลักษณะที่ปนกัน ทั้งขนาดเล็กและใหญ่ ทั้งดีและไม่ดี เช่น ผลไม้ผลเล็กผลใหญ่ปนกัน เรียกว่า คละกัน.
วัตสะ
หมายถึง(แบบ) น. ลูกวัว; เด็กเล็ก. (ส. วตฺส).
กันยา
หมายถึงน. สาวรุ่น, สาวน้อย. (ส.; ป. กญฺา).
ดั้วเดี้ย
หมายถึงว. เคลื่อนไปทีละน้อย ๆ เช่น หนอนไต่ดั้วเดี้ย.
ตีเสียง
หมายถึงก. ขึ้นเสียง, ออกเสียงดังด้วยความโกรธ, (เป็นคำที่ผู้ใหญ่ใช้ว่าผู้น้อย).