ตัวกรองผลการค้นหา
เซียว
หมายถึงว. ไม่สดใส, ไม่สดชื่น, (ใช้แก่หน้า).
เหย
หมายถึง[เหฺย] ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
เหยเก
หมายถึงว. เบ้เบี้ยวไป (ใช้แก่หน้า).
จ๊ะเอ๋
หมายถึงน. ชื่อการเล่นชนิดหนึ่งที่ผู้หนึ่งโผล่หน้าหรือเปิดหน้าแล้วพูดว่า “จ๊ะเอ๋” กับอีกผู้หนึ่งซึ่งมักเป็นเด็ก.
จตุรพักตร์
หมายถึงว. “ผู้มี ๔ หน้า” คือ พระพรหม.
จำ
หมายถึงก. กำหนดไว้ในใจ, ระลึกได้, เช่น จำหน้าได้.
จูบฝุ่น
หมายถึง(ปาก) ก. หกล้มหน้าควํ่า.
ตัวเชิด
หมายถึงน. ผู้ที่ถูกใช้ให้ออกหน้าแทน.
พรรษฤดู
หมายถึง[พันสะรึดู] น. หน้าฝน. (ส.).
พกจร
หมายถึงน. ประพฤติอย่างนกยาง คือ คนหน้าซื่อใจคดหรือหน้าเนื้อใจเสือ. (ส.).
งุด,งุด ๆ
หมายถึงว. อาการก้มหน้าลงเพราะกลัวหรืออายเป็นต้น เช่น ก้มหน้างุด, อาการที่เดินก้มหัวหรือก้มหน้าไปโดยเร็ว, อาการที่ก้มหน้าก้มตาทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น นั่งทำงานงุด ๆ ทั้งวัน.
บัง
หมายถึงคำพยางค์หน้า เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ ก วรรค เช่น บังเกิด บังควร บังคับ หรือเมื่ออยู่หน้าเศษวรรค เช่น บังวาย บังหวน บังอาจ, เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ จ วรรค หรือ ต วรรค แปลงเป็น บัน เช่น บันเจิด บันโดย, เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ ป วรรค เขียนเป็นสระอำ เช่น บำเพ็ญ.