ตัวกรองผลการค้นหา
ทองดอกบวบ
หมายถึงน. ทองเนื้อหก มีสีเหลืองอ่อนคล้ายดอกบวบ.
วิรุฬหก
หมายถึง[-รุนหก] น. ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่ง ประจำทิศทักษิณ. (ป.).
สิบห้าหยก ๆ สิบหกหย่อน ๆ
หมายถึงน. หญิงที่อยู่ในวัยแรกรุ่น.
ฉ
หมายถึง[ฉอ, ฉ้อ, ฉะ] ว. หก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป.).
นิคาหก,นิคาหก-
หมายถึง[-หก, -หะกะ-] ว. ผู้ใช้วาจาหยาบ เช่น ผู้เป็นยาจกทลิทเชษฐชาติเชื้อนิคาหกพราหมณ์. (ม. ร่ายยาว ชูชก). (ป. นิคฺคาหก ว่า ผู้ข่มขู่).
ตรลบ
หมายถึง[ตฺระหฺลบ] (กลอน) ก. ตลบ, เอาข่ายครอบนก. ว. หกหลังมา; กลับย้อนหลัง; ฟุ้ง.
คห,คห-
หมายถึง[คะหะ-] (แบบ) น. เรือน, ใช้เป็นคำหน้าสมาส เช่น คหกรรม. (ป.).
ษัฏ
หมายถึงว. หก. (ใช้ในคำสมาส เมื่อนำหน้าพยัญชนะพวกอโฆษะ). (ส.; ป. ฉ).
ชรแร่ง
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. แบ่ง, แยก, เช่น ฟ้าชรแร่งหกคลอง ช่วยดู. (แช่งนํ้า).
เรี่ยราย
หมายถึงก. กระจายเกลื่อนไป เช่น กินข้าวหกเรี่ยรายไปทั่ว หมาคุ้ยขยะตกเรี่ยราย.
เพรื่อ
หมายถึง[เพฺรื่อ] ว. เรี่ยราด เช่น น้ำหกเพรื่อ, เกินขอบเขต, บ่อย ๆ ไม่เป็นกิจจะลักษณะ, เช่น พูดเพรื่อ, พร่ำเพรื่อ ก็ว่า.
ษัณ
หมายถึงว. หก. (ใช้ในคำสมาส เมื่อนำหน้าตัว ณ ม ย). (ส.; ป. ฉ).