ตัวกรองผลการค้นหา
มหาดเล็กหลวง
หมายถึงน. ข้าราชการในราชสำนักมีหน้าที่รับใช้พระมหากษัตริย์.
ขุนนาง
หมายถึง(โบ) น. ข้าราชการที่ได้รับพระราชทานสัญญาบัตร ตามปรกติต้องมีศักดินาตั้งแต่ ๔๐๐ ขึ้นไป.
เสวก
หมายถึง[-วก] น. ข้าราชการในราชสำนัก. (ป.; ส. เสวก = คนใช้).
ผู้พิพากษา
หมายถึง(กฎ) น. ข้าราชการตุลาการผู้มีอำนาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดี.
เพี้ยกวาน,เพี้ยกว้าน
หมายถึงน. ตำแหน่งข้าราชการหัวเมืองสมัยโบราณทางล้านนาและล้านช้าง.
อมาตย์
หมายถึง[อะหฺมาด] น. อำมาตย์, ข้าราชการ, ข้าเฝ้า; ที่ปรึกษา. (ส.; ป. อมจฺจ).
ผู้บังคับบัญชา
หมายถึงน. ข้าราชการหรือพนักงานรัฐวิสาหกิจที่มีอำนาจปกครองดูแลผู้ใต้บังคับบัญชา.
ฝ่ายใน
หมายถึงน. เจ้านายและข้าราชการเป็นต้นที่เป็นสตรีสังกัดอยู่ภายในพระราชฐานชั้นใน.
พระยา
หมายถึงน. บรรดาศักดิ์ข้าราชการผู้ใหญ่สูงกว่าพระ ตํ่ากว่าเจ้าพระยา เช่น พระยาอนุมานราชธน.
พลเรือน
หมายถึง[พนละ-] น. ผู้ซึ่งไม่ใช่ทหาร. ว. ที่ไม่ใช่ทหาร เช่น ข้าราชการพลเรือน.
ศุภมาตรา
หมายถึงน. ตำแหน่งข้าราชการหัวเมืองตำแหน่งหนึ่ง ในปัจจุบันหมายถึงผู้ช่วยสรรพากรจังหวัด.
บาทมูลิกากร
หมายถึง[บาดทะมูลิกากอน] น. หมู่คนที่อยู่แทบบาทมูล คือ ข้าราชการในพระองค์. (ป.).