ค้นเจอ 142 รายการ

เจียระบาด

หมายถึงน. ผ้าคาดเอวชนิดหนึ่ง มีชายห้อยลงที่หน้าขา.

กันชีพ

หมายถึงน. สายห้อยใช้สะพายเฉวียงบ่า ๒ ข้าง หรือข้างเดียว.

กะรุงกะรัง

หมายถึงว. อาการที่ห้อยหรือแขวนเครื่องประดับเป็นต้น จนดูรุงรัง.

หญ้ายองไฟ

หมายถึงน. เขม่าไฟที่ติดหยากไย่ เป็นเส้นห้อยอยู่ตามหลังคาครัวไฟ.

ย้อย

หมายถึงก. ห้อยเป็นทางลงมา เช่น รากไทรย้อยลงมา พวงมะไฟห้อยย้อย, ห้อยลงมา เช่น รวงผึ้งย้อยลงมา ผมย้อยลงปรกหน้า, ไหลเป็นทางยืดลงมา เช่น น้ำมูกย้อย น้ำตาลย้อย, หยาดห้อยลงมาจวนจะหยด เช่น น้ำหมากย้อย น้ำตาย้อย; คราบหินปูนที่ย้อยลงมาจากเพดานถ้ำหินปูน มีลักษณะเป็นท่อน เป็นกรวย หรือเป็นแผ่นม่าน เรียกว่า หินย้อย.

กะร่องกะแร่ง

หมายถึงว. ร่องแร่ง, ติดห้อยอยู่นิด ๆ หน่อย ๆ, ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน, ไม่สมบูรณ์.

ชายแครง

หมายถึงน. ผ้าห้อยทับหน้าขาทั้ง ๒ ข้าง (เครื่องแต่งกาย).

ยาน

หมายถึงว. อาการที่หย่อนลงหรือห้อยลงกว่าระดับที่ควรมีควรเป็นตามปรกติ.

กระตุกกระติก

หมายถึงว. ตุก ๆ ติก ๆ, อาการที่ห้อยแกว่งไปมา.

มาลัยสองชาย

หมายถึงน. มาลัยที่มี ๒ ชาย มีอุบะห้อยข้างละ ๑ พวง.

ลูกผักบุ้ง

หมายถึงน. ลูกตุ้มที่ห้อยสายสร้อยข้อมือ มีลักษณะคล้ายลูกของผักบุ้ง.

ผ้าทิพย์

หมายถึงน. ผ้าที่ห้อยตรงหน้าฐานพระพุทธรูป (โดยมากปั้นด้วยปูนทำเป็นลายต่าง ๆ แต่ที่ไม่เป็นลายก็มี), ผ้าที่ห้อยหน้าราชอาสน์หรือพนักพลับพลา.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ