ตัวกรองผลการค้นหา
ส่วนกลาง
หมายถึงน. ส่วนเมืองหลวง, ศูนย์กลาง.
ศาลาโรงธรรม
หมายถึงน. ศาลากลางย่าน.
ใจเมือง
หมายถึงว. ศูนย์กลางของเมือง, กลางเมือง เช่น เกิดเรื่องที่กลางใจเมือง.
ปี่พาทย์เครื่องคู่
หมายถึงน. วงปี่พาทย์ที่ประกอบด้วยปี่ใน ปี่นอก ระนาดเอก ระนาดทุ้ม ฆ้องวงใหญ่ ฆ้องวงเล็ก ตะโพน กลองทัด และฉิ่ง, พิณพาทย์เครื่องคู่ ก็เรียก.
ขื่อจมูก
หมายถึงน. แกนกลางระหว่างช่องจมูก.
บาทาธึก
หมายถึงน. เส้นที่กลางใจเท้า.
กินข้าวต้ม กระโจมกลาง
หมายถึง(สำ) ก. ทำอะไรด้วยความใจร้อนไม่พิจารณาให้รอบคอบ มักเป็นผลเสียแก่ตน.
กบเต้นกลางสระบัว
หมายถึงน. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง ตัวอย่างว่า หมายชิดมิตรเชือนไม่เหมือนหมาย.
ครึ่ง ๆ กลาง ๆ
หมายถึงว. ไม่ตลอด, ไม่เต็มที่.
สรไน
หมายถึง[สฺระ-] น. ปี่ไฉน เช่น นักคุณแคนคู่ฆ้อง สรไน. (หริภุญชัย).
มัธย,มัธย-
หมายถึง[มัดทะยะ-] ว. กลาง, ปานกลาง, พอดี, เป็นกลาง, ระหว่างกลาง. (ส.; ป. มชฺฌิม).
จุฑามาศ
หมายถึงน. หย่อมผมกลางกระหม่อม. (ส.).