ตัวกรองผลการค้นหา
ห้ำหั่น
หมายถึงก. เข้าฟาดฟันให้แหลกไป.
เคี้ยว
หมายถึงก. บดให้แหลกด้วยฟัน.
ลงมีด
หมายถึงก. จดมีด คือ เริ่มฟัน.
คัดคลองเลื่อย
หมายถึงก. ดัดฟันเลื่อยให้เบนออกจากแนว โดยดัดฟันหนึ่งเว้นฟันหนึ่งจนตลอดทั้งตัวเลื่อยแล้วจึงดัดฟันที่เว้นไว้ให้เบนออกทางด้านตรงข้ามกับฟันที่ได้ดัดไว้แล้ว.
กระพังเหิร
หมายถึงน. ชื่อการฟันด้วยขอช้างอย่างหนึ่ง คือฟันให้หยุดอย่างชะงัก. (ตำราขี่ช้าง).
วอด
หมายถึงก. หมดไป, สิ้นไป, เช่น ไฟไหม้เสียวอดเลย, วอดวาย ก็ว่า.
กัดฟัน
หมายถึงก. เอาฟันต่อฟันกดกันไว้แน่น เป็นอาการแสดงถึงความอดกลั้น, โดยปริยายหมายความว่า มานะ; ขบฟันในเวลานอนหลับ.
ลงมีดลงไม้
หมายถึงก. ตีรันฟันแทง.
แห้น
หมายถึงก. แทะ, กัดด้วยฟันหน้า.
แพ้ฟัน
หมายถึงว. ฟันหักเร็วกว่าธรรมดา.
หวะ
หมายถึงว. เป็นแผลลึก เช่น ถูกฟันหลังหวะ.
หักร้างถางพง
หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.