ตัวกรองผลการค้นหา
ไผท
หมายถึง[ผะไท] น. แผ่นดิน. (ข. ไผฺท).
พสุธา
หมายถึงน. “ผู้ทรงไว้ซึ่งทรัพย์” คือ แผ่นดิน. (ป., ส. วสุธา).
หล้า
หมายถึงน. โลก, แผ่นดิน.
อุรพี
หมายถึงน. “ผู้กว้างใหญ่” คือ แผ่นดิน, โลก. (ส. อุรฺวี).
กษมา
หมายถึง[กะสะ-] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ส. กฺษฺมา; ป. ฉมา).
กษิดิ,กษีดิ
หมายถึง[กะสิดิ, กะสีดิ] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ส. กฺษิติ), ในบทกลอนใช้เป็นส่วนหน้าสมาส แปลว่า พระเจ้าแผ่นดิน เช่น กษิดินทรทายทานแล้ว. (ส. กฺษิติ + อินฺทฺร), อนนว่ากษีดิศรสุริยทงงหลาย. (ส. กฺษิติ + อีศฺวร), อนนว่าพระแพศยันดรกษิดิศวร์. (ส. กฺษิติ + อีศฺวร). (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์, วนปเวสน์).
ดิน
หมายถึงน. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม, วัตถุธาตุของพื้นโลกที่ใช้สำหรับปลูกพืชผลหรือปั้นสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น; แผ่นดิน เช่น เทวดาเดินดิน.
ธาตรี
หมายถึง[ทาตฺรี] (แบบ) น. แผ่นดิน, โลก, ในบทกลอนใช้ว่า ธาษตรี ก็มี. (ส.).
บรรพตกีลา
หมายถึง(แบบ) น. แผ่นดิน. (ส. ปรฺวต + กีลา).
ปถพี
หมายถึง[ปะถะ-] น. แผ่นดิน. (ส. ปฺฤถวี; ป. ปวี).
ผงอน
หมายถึง[ผะหฺงอน] น. แผ่นดิน, (โบ) เขียนว่า ผงร ก็มี. ก. เอี้ยว, เลี้ยว.
พสุมดี
หมายถึง[พะสุมะดี] น. แผ่นดิน. (ส.).