ตัวกรองผลการค้นหา
เข่า
หมายถึงน. ส่วนที่ต่อระหว่างขาส่วนบนกับขาส่วนล่าง สำหรับคู้ขาเข้าและเหยียดขาออก เช่น คุกเข่า ตีเข่า ขึ้นเข่า, ราชาศัพท์ว่า พระชานุ.
หน้าขา
หมายถึงน. ส่วนหน้าของขานับตั้งแต่โคนขาถึงหัวเข่า.
ขะน่อง,ขาน่อง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. อวัยวะส่วนหลังของลำแข้ง ตั้งแต่ขาพับลงไปถึงส้นเท้า เช่น ตัว ๑ ขบขะน่อง. (ม. สำนวนอีสาน ชูชก), กระน่อง หรือกระหน่อง ก็เรียก.
สะดุดขาตัวเอง
หมายถึง(สำ) ก. ทำผิดหลักเกณฑ์ที่ตนกำหนดไว้เอง.
เตียง
หมายถึงน. ที่สำหรับนอนหรือตั้งสิ่งของ มีขา ๔ ขา รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า.
ขากบ
หมายถึงน. ขาของว่าวจุฬา.
ข้อพับ
หมายถึงน. ส่วนของแขนหรือขาที่พับได้.
ขาพับ
หมายถึงน. ส่วนของขาที่พับได้อยู่หลังเข่า.
เท้าคู้
หมายถึงน. เรียกขาโต๊ะหรือขาตู้ที่ตอนปลายคู้หรืองอเข้า.
ปากกา
หมายถึงน. เครื่องสำหรับหนีบของใช้ ทำด้วยไม้หรือเหล็กก็มี.
พันแข้งพันขา
หมายถึงก. เคล้าแข้งเคล้าขา เช่น ลูกแมวพันแข้งพันขา.
ขจอก
หมายถึง[ขะ-] ว. กระจอก, ง่อย, ขาเขยก. (ข. ขฺจก ว่า ขาเขยก, พิการ).