ตัวกรองผลการค้นหา
เทวารัณย์
หมายถึงน. สวนสวรรค์. (ส.).
อีศวร
หมายถึง[-สวน] น. อิศวร. (ส.).
ปฏิบถ
หมายถึงว. ทวนทาง, สวนทาง. (ป. ปฏิปถ).
คำ
หมายถึงน. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว, ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คำนาม คำกริยา คำบุรพบท; พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง, ๒ วรรคของคำกลอน; ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคำหนึ่ง, ลักษณนามบอกจำพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคำหนึ่ง, ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคำกลอนว่า คำหนึ่ง.
หมายถึงน. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ.
เอามะพร้าวห้าวไปขายสวน
หมายถึง(สำ) ก. แสดงความรู้หรืออวดรู้กับผู้ที่รู้เรื่องดีกว่า.
อาราม
หมายถึงน. วัด; สวนเป็นที่น่ารื่นรมย์. (ป., ส.).
เสาวนะ,เสาวนา,เสาวนาการ
หมายถึงน. การฟัง, การได้ฟัง. (ป. สวน, สวนาการ).
อุทยาน
หมายถึง[อุดทะยาน] น. สวน. (ส.; ป. อุยฺยาน).
เดินสวน
หมายถึงก. สำรวจสวนเพื่อเรียกเก็บภาษีอากร.
อุยยาน
หมายถึงน. อุทยาน, สวนเป็นที่รื่นรมย์. (ป.; ส. อุทฺยาน).
ขนัด
หมายถึง[ขะหฺนัด] น. แถว, แนว, เช่น เรือแล่นเป็นขนัด; ลักษณนามใช้เรียกสวนที่มีคันดินกั้นเป็นตอน ๆ เช่น สวนขนัดหนึ่ง สวน ๒ ขนัด. ว. แออัด ในคำว่า แน่นขนัด.