ค้นเจอ 313 รายการ

เบิกพระโอษฐ์

หมายถึง(ราชา) น. พิธีป้อนนํ้าโดยใช้ช้อนทองคำตักน้ำพระมหาสังข์ใส่พระโอษฐ์พระราชกุมารหรือพระราชกุมารีเป็นครั้งแรกในพระราชพิธีสมโภช ๓ วัน.

รำพัดชา

หมายถึงน. ท่ารำชนิดหนึ่งในพิธีคชกรรม.

ขานนาค

หมายถึงก. กล่าวคำขอบวชในพิธีบวชนาค.

ยชุรเวท

หมายถึง[ยะชุระ-] น. ชื่อคัมภีร์ที่ ๒ ของพระเวท กล่าวถึงพิธีบูชาสำคัญหลายพิธี เช่น พิธีราชสูยะ พิธีอัศวเมธ รายละเอียดในการประกอบพิธีและเรื่องเล่าแต่งเป็นร้อยแก้ว ส่วนบทสวดเป็นฉันท์นำมาจากฤคเวท. (ส.). (ดู เวท, เวท- ประกอบ).

เจ้าสาว

หมายถึงน. หญิงผู้เข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าบ่าว.

ยาชกะ

หมายถึง[-ชะกะ] น. ผู้ที่ทำพิธีบูชาหรือพิธีบวงสรวงแทนผู้อื่น. (ป., ส.).

เจ้าบ่าว

หมายถึงน. ชายผู้เข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าสาว.

ยัญพิธี

หมายถึงน. พิธีเซ่นสรวงบูชาของพราหมณ์.

ราชสูยะ

หมายถึงน. พิธีราชาภิเษกของอินเดียโบราณ. (ส.).

สัมพัจฉรฉินท์

หมายถึงน. พิธีสิ้นปี, ตรุษ. (ป.).

จองเปรียง

หมายถึง[-เปฺรียง] น. ชื่อพิธีอย่างหนึ่งของพราหมณ์ เป็นพิธีจุดโคมรับพระเป็นเจ้า ทำในวันเพ็ญเดือน ๑๒.

อภิเษก

หมายถึงก. แต่งตั้งโดยการทำพิธีรดนํ้า เช่นพิธีขึ้นเสวยราชย์ของพระเจ้าแผ่นดิน. (ส.; ป. อภิเสก).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ