ตัวกรองผลการค้นหา
กาล,กาล,กาล-
หมายถึง[กาน, กาละ-] น. เวลา, คราว, ครั้ง, หน. (ป., ส.).
กาลัญญู
หมายถึง[กาลันยู] น. ผู้รู้กาล. (ป.).
เกาลิน
หมายถึงน. ดินเกาเหลียง. (อ. kaolin).
เฉพาะกาล
หมายถึงว. ชั่วคราว ในคำว่า บทเฉพาะกาล.
ปฐมโพธิกาล
หมายถึง[ปะถมมะโพทิกาน] น. กาลแรกตรัสรู้ คือ ระยะเวลานับตั้งแต่พระพุทธเจ้าตรัสรู้จนถึงทรงประดิษฐานพระพุทธศาสนาในแคว้นมคธ. (ป.).
พรรษากาล
หมายถึงน. ฤดูฝน. (ส.).
พุทธุปบาทกาล
หมายถึง[พุดทุบบาดทะกาน] น. ช่วงเวลาที่มีพระพุทธเจ้าเกิดขึ้นในโลก. (ป.).
มัธยมกาล
หมายถึงน. เวลาของตำบลใดตำบลหนึ่งที่ทางการบัญญัติให้ใช้เป็นเวลากลางสำหรับประเทศ.
รัตติกาล
หมายถึงน. เวลากลางคืน. (ป.).
ฤดูกาล
หมายถึงน. เวลา, คราว, เช่น ฝนไม่ตกตามฤดูกาล.
โศกาลัย
หมายถึงน. ความเศร้าหมองใจและความห่วงใย, ร้องไห้สะอึกสะอื้น. (ส. โศก + อาลย).
สัตตาหกาลิก
หมายถึงน. ของที่เก็บไว้ฉันได้ชั่วคราวเพียง ๗ วัน ได้แก่ เภสัชทั้ง ๕ คือ เนยใส เนยข้น นํ้ามัน นํ้าผึ้ง นํ้าอ้อย. (ป.).