ตัวกรองผลการค้นหา
ตกปากตกคำ
หมายถึงก. ตกลง, รับรอง, ตกปากลงคำ ก็ว่า.
เล่นคำ
หมายถึงก. ใช้กลการประพันธ์ในการแต่งบทร้อยกรองด้วยการซ้ำคำหรือซ้ำอักษรให้เกิดเสียงเสนาะ หรือให้มีความหมายที่ลึกซึ้งกินใจยิ่งขึ้น เช่น ยูงจับยูงยั่วเย้า เปล้าจับเปล้าแปลกหมู่ กระสาสู่กระสัง รังเรียงรังรังนาน. (ลอ).
สวนคำ
หมายถึงว. อาการที่พูดย้อนตอบทันที เช่น พอเขาว่ามา ฉันก็ว่าสวนคำไป.
ให้ถ้อยคำ
หมายถึง(กฎ) ดู ให้การ.
เอี้ยงคำ
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. นกขุนทอง. (ดู ขุนทอง).
ถ้อยคำ
หมายถึงน. คำที่กล่าว.
ถามปากคำ
หมายถึง(กฎ) ก. ซักถามเพื่อให้บุคคลให้การ โดยพนักงานสอบสวนหรือพนักงานอัยการ เช่น ถามปากคำพยาน ถามปากคำผู้ต้องหา, (ปาก) สอบปากคำ.
ลูกประคำ
หมายถึงน. ไม้หรือแก้วเป็นต้นที่ทำเป็นเม็ดกลมมีรูตรงกลางร้อยด้วยด้ายหรือไหม ส่วนมากมี ๑๐๘ ลูก สำหรับนักบวชมีฤษีเป็นต้นใช้สวมคอเพื่อกำหนดนับการบริกรรมภาวนา คือเมื่อบริกรรมภาวนาจบครั้งหนึ่ง ๆ ก็รูดไว้เม็ดหนึ่ง, เครื่องประดับที่ทำเช่นนั้น.
สงวนปากสงวนคำ
หมายถึงก. พูดด้วยความระมัดระวัง, ระมัดระวังคำพูด, เช่น จะพูดจาอะไร รู้จักสงวนปากสงวนคำไว้บ้าง ผู้อื่นจะรู้ความคิด.
สอบปากคำ
หมายถึงก. ซักถามเพื่อให้บุคคลให้การโดยพนักงานสอบสวนหรือพนักงานอัยการ เช่น สอบปากคำพยาน สอบปากคำผู้ต้องหา, กฎหมายใช้ว่า ถามปากคำ.
ต่อปากหลากคำ
หมายถึงก. เฝ้าเถียงกันไม่รู้จักจบ, พูดยันกันเพื่อพิสูจน์ความ.
ขาดคำ,ขาดปาก
หมายถึงก. ทันทีที่สุดคำพูด, ทันทีที่จบคำพูด.