ตัวกรองผลการค้นหา
รันแทะ
หมายถึงน. ระแทะ, กระแทะ ก็เรียก.
สันทะ
หมายถึงว. หนาทึบ. (ป.; ส. สานฺทฺร).
สัมเภทะ
หมายถึงน. การปะปน, การรวมกัน; การแยก, การแตกออก, การแบ่ง. (ป., ส.).
ปุพพะภัททะ,บุรพภัทรบท
หมายถึง[-พัดทะ, บุบพะพัดทฺระบด, บุระพะพัดทฺระบด] น. ดาวฤกษ์ที่ ๒๕ มี ๒ ดวง เห็นเป็นรูปราชสีห์ตัวผู้หรือเพดานตอนหน้า, ดาวโปฐบท ดาวแรดตัวผู้ หรือ ดาวหัวเนื้อทราย ก็เรียก.
อุรัจฉทะ,อุรัจฉัท
หมายถึง[อุรัดฉะทะ, อุรัดฉัด] น. เครื่องกำบังอก, เกราะ; เครื่องประดับอก. (ป.; ส. อุรศฺฉท).
เสทะ,เสโท
หมายถึงน. เหงื่อ, เหงื่อไคล. (ป.; ส. เสฺวท).
กลันทะ,กลันทก์
หมายถึง[กะลันทะ] (แบบ) น. กระแต, กระรอก. (ป. กลนฺท, กลนฺทก; ส. กลนฺทก, กลนฺตก).
ภิทะ,ภินท,ภินท-,ภินท์
หมายถึง[พินทะ-] ก. แตก, ทำลาย. (ป., ส.).