ตัวกรองผลการค้นหา
หยั่วเมือง
หมายถึง(โบ) ว. คำเรียกพระสนมเอกครั้งโบราณว่า แม่หยั่วเมือง, เขียนว่า อยั่วเมือง หรือ ยั่วเมือง ก็มี.
หลักบ้านหลักเมือง
หมายถึง(ปาก) น. ผู้เป็นใหญ่ในการปกครองบ้านเมือง.
กลางเมือง
หมายถึงน. ประชาชน ในคำว่า ฉ้อกลางเมือง หมายถึง ฉ้อโกงประชาชน; การรบกันเองในเมือง เรียกว่า ศึกกลางเมือง; (กฎ; โบ) เรียกหญิงที่บิดามารดายินยอมยกให้เป็นภริยาชายว่า เมียกลางเมือง. (สามดวง).
การบ้านการเมือง
หมายถึงน. กิจการบ้านเมืองทั่ว ๆ ไป.
แข็งเมือง
หมายถึงก. กลับตั้งเป็นอิสระ, ไม่ยอมเป็นเมืองขึ้นอีกต่อไป.
คำเมือง
หมายถึงน. ภาษาถิ่นของคนในถิ่นพายัพของประเทศไทย.
นั่งเมือง
หมายถึงก. ครองเมือง.
นางเมือง
หมายถึง(โบ) น. มเหสี, พระชายา.
นาเมือง
หมายถึงน. นาฟางลอย; เรียกข้าวเปลือกที่มีเมล็ดสั้นเนื้อฟ่ามว่า ข้าวนาเมือง.
พระเชื้อเมือง
หมายถึง(โบ) น. พระเสื้อเมือง, เทวดาที่รักษาบ้านเมือง.
พลเมือง
หมายถึง[พนละ-] น. ประชาชน, ราษฎร, ชาวประเทศ.
ระบิลเมือง
หมายถึงน. กฎหมายและประเพณีของบ้านเมือง.