ตัวกรองผลการค้นหา
กังกะ
หมายถึง(แบบ) น. เหยี่ยว เช่น เกิดเป็นภักษแก่กังกโกรญจคฤธรกา บินมาวว่อนร่อน ก็ร้อง. (สมุทรโฆษ).
ภาณกะ
หมายถึง[พานะกะ] (แบบ) น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก. (ป.).
มฤตกะ
หมายถึง[มะรึตะกะ] น. ผู้ตาย, ซากศพ. (ส. มฺฤตก; ป. มตก).
สตกะ
หมายถึง[สะตะ-] น. หมวด ๑๐๐, จำนวนร้อย. (ป.).
โอกะ
หมายถึงน. นํ้า; ที่อยู่. (ป.).
กะลา
หมายถึงน. ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าว ถ้าผ่าซีก ซีกที่มีตา เรียกว่า กะลาตัวผู้ ซีกที่ตัน เรียกว่า กะลาตัวเมีย; เรียกถ้วยชามชนิดเลวเนื้อหยาบหนาว่า ชามกะลา; เรียกผมที่ตัดเป็นรูปกะลาครอบว่า ผมทรงกะลาครอบ; เรียกหมวกที่มีรูปคล้ายกะลาครอบว่า หมวกกะลา หรือ หมวกกะลาครอบ; (ปาก) กะโหลก เป็นคำไม่สุภาพ เช่น ไม่เจียมกะลาหัว คุ้มกะลาหัว. (สำ) ว. ไม่มีค่า เช่น เก่ากะลา.
นาฏกะ
หมายถึง[นาตะกะ, นาดตะกะ] (แบบ) น. ผู้ฟ้อนรำ. (ป., ส.).
โมษกะ
หมายถึง[-สะ-] น. โจร, ขโมย. (ส.; ป. โมส, โมสก).
โชตกะ
หมายถึง[โชตะกะ] น. ผู้รุ่งเรือง, ผู้สว่างไสว, ผู้ส่อง. (ป.).
ดารกะ
หมายถึง[-ระกะ] (แบบ) น. ดาว, ดวงดาว. (ป., ส. ตารกา).
ปีฬกะ
หมายถึง[-ละกะ] น. ฝี, ต่อม, ไฝ. (ป. ปีฬกา; ส. ปีฑกา).
วาทกะ
หมายถึง[วาทะกะ] น. ผู้ประโคม, ผู้บรรเลงดนตรี, นักดนตรี. (ส.).