ตัวกรองผลการค้นหา
ขาหนีบ
หมายถึงน. บริเวณโคนขาด้านหน้าตรงส่วนที่ต่อกับลำตัว.
ผิดขา
หมายถึงว. ผิดไปจากพวก, ไม่ถูกขากัน.
สถาปัตยเรขา
หมายถึง[สะถาปัดตะยะ-] น. แบบร่างหรือต้นแบบการออกแบบก่อสร้าง.
ขาตะไกร
หมายถึงน. ขากรรไกร.
ขาตะเกียบ
หมายถึงน. ขาคนที่ลีบเล็ก.
ขาสิงห์
หมายถึงน. ขาโต๊ะ ตั่ง หรือตู้เป็นต้นที่ออกแบบให้คล้ายขาของสิงห์.
ขาอ่อน
หมายถึงน. ส่วนหลังของขานับตั้งแต่โคนขาถึงขาพับ.
ตั่ง
หมายถึงน. ที่สำหรับนั่ง ไม่มีพนัก อาจมีขาหรือไม่มีขาก็ได้.
คันขา
หมายถึงก. คานขา.
แฉ
หมายถึงก. แบ, ตีแผ่, เปิดเผย, เช่น แฉไพ่.
รำพัด
หมายถึง(ปาก) ก. เล่นไพ่ไทย.
เข่า
หมายถึงน. ส่วนที่ต่อระหว่างขาส่วนบนกับขาส่วนล่าง สำหรับคู้ขาเข้าและเหยียดขาออก เช่น คุกเข่า ตีเข่า ขึ้นเข่า, ราชาศัพท์ว่า พระชานุ.