ตัวกรองผลการค้นหา
ตม
หมายถึงน. ดินเปียกที่เหนียวกว่าเลน.
เทิน
หมายถึงน. เนินดินที่พูนขึ้นไปตามยาว.
พรวน
หมายถึง[พฺรวน] ก. คุ้ยดินให้เป็นกลุ่มล้อมต้นไม้, ใช้จอบหรือเสียมเป็นต้นทำดินให้โปร่งหรือร่วน, เรียกว่า พรวนดิน.
เกาเหลียง
หมายถึง[-เหฺลียง] น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง ใช้ปั้นทำเครื่องเคลือบดินเผาได้ดี, ดินเกาลิน ก็เรียก. (จ.).
คู่ฟ้าคู่ดิน
หมายถึงว. ยั่งยืนอยู่ชั่วฟ้าดินสลาย, ชั่วนิรันดร.
ทรัพย์ในดิน สินในน้ำ
หมายถึง(สำ) น. สิ่งที่มีอยู่หรือเกิดตามธรรมชาติ อันอาจนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์ได้.
กุ
หมายถึง(โบ) ก. กรุ เช่น กุกดดดาน คือ กรุกระดาน. (จารึกสยาม).
ดินพอกหางหมู
หมายถึง(สำ) ที่คั่งค้างพอกพูนขึ้นเรื่อย ๆ.
ง่อน
หมายถึงน. ก้อนดินหรือหินที่ตั้งสูงขึ้นไป เช่น เงื้อมง่อน ว่า เงื้อมแห่งก้อนดินหรือหินที่ตั้งสูงขึ้นไป.
ทางพิเศษ
หมายถึง(กฎ) น. ทางหรือถนนซึ่งจัดสร้างขึ้นไม่ว่าในระดับพื้นดิน ใต้พื้นดิน เหนือพ้นพื้นดินหรือพื้นนํ้า เพื่ออำนวยความสะดวกในการจราจรเป็นพิเศษ.
ดินกรด
หมายถึงน. ดินที่มีปฏิกิริยาเป็นกรด, ดินเปรี้ยว ก็เรียก.
ทอย
หมายถึงก. โยนให้เรียดหรือเรี่ยดินไปให้ถูกเป้า.