ตัวกรองผลการค้นหา
บ้าเลือด
หมายถึงว. บันดาลโทสะอย่างไม่กลัวตายเมื่อถูกทำร้ายถึงเลือดตกยางออก.
ประหรณ์
หมายถึง(แบบ) น. การตี, การฟัน, การทำร้ายด้วยอาวุธ; อาวุธ. (ส. ปฺรหรณ).
ยิ้มแสยะ
หมายถึงก. ยิ้มแบะปากแยกเขี้ยวเป็นการขู่ขวัญให้เกรงกลัวหรือขู่ว่าจะทำร้าย.
หมาลอบกัด
หมายถึง(สำ) น. คนที่ลอบทำร้ายหรือกลั่นแกล้งผู้อื่นลับหลัง.
บังฟัน
หมายถึงก. ใช้เวทมนตร์ไปทำร้ายผู้อื่นด้วยวิธีเอาดาบเป็นต้นฟันสิ่งที่สมมุติเป็นตัวผู้ที่ตนประสงค์จะทำร้าย เพื่อให้เกิดผลเป็นทำนองเดียวกันแก่ผู้นั้น.
ล้างแค้น
หมายถึงก. แก้แค้นโดยทำร้ายร่างกายหรือทำลายล้างชื่อเสียงของผู้ที่ทำให้ตนแค้น.
ลูกเสือลูกตะเข้
หมายถึงน. ลูกของคนอื่นที่เอามาเลี้ยงไว้แล้วกลับทำร้ายคนเลี้ยงในภายหลัง.
กินโต๊ะ
หมายถึงก. กินเลี้ยงด้วยอาหารอย่างดีแบบนั่งโต๊ะ, โดยปริยายหมายความว่า รุมทำร้าย.
ลอบ
หมายถึงก. แอบทำโดยไม่ให้ผู้อื่นรู้เห็น เช่น ลอบทำร้าย ลอบเข้าไปในหมู่ข้าศึก.
ปล่อยของ
หมายถึงก. ทำพิธีทางไสยศาสตร์ให้ของไปทำร้ายผู้อื่น เช่น เสกหนังควายเข้าท้องศัตรู.
ห้ำ
หมายถึง(ปาก) ก. เข้าทำร้ายกัน; ตัดให้สั้นอย่างไม่เป็นระเบียบ; เข้าตะครุบขบกัด (ใช้แก่สัตว์).
เสือลำบาก
หมายถึงน. เสือที่ถูกทำร้ายบาดเจ็บ มีความดุร้ายมากกว่าปรกติ, โดยปริยายหมายถึงคนที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น.